9 Οκτωβρίου 2007

Βαφτίζοντας τη... Δημοκρατία




Χθες, πήγαμε με την τσαπερδόνα κινηματογράφο. Ήταν πολύ τυχερή βραδιά γιατί η επιλογή της ταινίας, μάς επιφύλασε ένα μικρό διαμάντι: Για πρώτη φορά Νονός. Πέρα από την αριστουργηματική σηνοθεσία της Όλγας Μαλέα, από την ικανότητα του Νίκου Παπανδρέου να διηγήται την ιστορία του... τόπου, τις εκπληκτικές ερμηνείες των αναμενώμενων Καφετζόπουλου, Καστάνη, Κιμούλη, την παράσταση κλέβουν τόσο η... αφίσα (μίξη Κιμούλη και Α.Γ. Παπανδρέου) και οι μικροί πρωταγωνιστές: Tex Pardue και Νίκος Ανδρεουλάκης.


Δεν ήταν λίγες οι φορές που βλέποντας τον Κιμούλη να παίζει τον Ανδρέα, συγκράτησα με δυσκολία τα δάκρυά μου γιατί δεν ήθελα να με δει η τσαπερδόνα. Όχι γιατί είμαι φανατικά Παπανδρεϊκός, αλλά γιατί όντας βαθιά πολιτικοποιημένος έβλεπα τον αγώνα για τη Δημοκρατία. Έναν Ανδρέα, που ήρθε και τα άλλαξε όλα. Με τα κακά του και με τα καλά του στη συνέχεια. Άλλαξε όμως την Ελλάδα. Έδωσε ελπίδα στους φτωχούς. Δημιούργησε τη μεσαία τάξη, όχι ως μέσο προστασίας της κοινωνικής σταθερότητας αλλά, διότι, μέχρι τότε δεν υπήρχε η μεσαία τάξη. Πλούσιοι και φτωχοί. ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΙ. Αυτό υπήρχε μόνο.

Να τη δείτε την ταινία, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζεται. Μην την αδικήσετε. Ακόμα και οι... σκατζόχοιροι απέκτησαν ελπίδες για ζωή. Ναι, ο Ανδρέας το έκανε αυτό. Όσο κι αν η ασφάλεια της χρονικής απόστασης μας δίνει την ευκαιρία για κριτική. Για τη Δημοκρατία... Η ιστορία αυτού του τόπου, μικρού σαν γιάλινο μπουκάλι, μεγάλη σαν το κελάρι όλο...

2 σχόλια:

  1. καταρχήν στο τσαπερδώνα όφειλες να βάλεις hyperlink
    yg δάκρυα???????
    υγ όχι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Hello!
    Αχ κι εγώ θέλω να δω αυτή την ταινία :)
    Φαίνεται πολύ ωραία κι αφού την περιέγραψες τόσο όμορφα μάλλον θα τη δω σύντομα :)

    xoxoxo

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: