Ivanov - Τόσο παλιός μα τόσο σύγχρονος.

Dear Anton,

I am writing this post to tell you that you have done a great job.Εύγε!

Με εκτίμηση,

ο ταχυδρόμος

Κατά την διάρκεια της σύντομης παραμονής μου στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιώνας (και ένας σημαντικος παράγων -μιας και είναι γνωστή η υπερηφάνια μου για την πρωτότυπη υιοθέτηση του όρου θεατρο-τουρισμός-) δεν θα μπορούσα παρά να παρακολουθήσω το πρώτο έργο της τετραλογίας, που μας προσφέρει φέτος η Donmar West End στο Wyndham Theatre: τον Ivanov του Anton Chekhov, σε νέα έκδοση του Tom Stoppard. Ένα λαμπρό καστ ηθοποιών μας ταξίδεψε -σήκωσε την τρίχα- και μας θύμησε πως κάπου υπάρχουν λέξεις όπως τιμιότητα, εντιμότητα και ευθυξία. Μας έφερε ξανά στο νου, πως τοκογλύφοι υπήρχαν πάντα και μαζί με τις ιερόδουλες μάλλον είναι το αρχαιότερο επάγγελμα. Και καταλαβαίνετε, άρα, πού κατατάσει αυτό, τους πρώτους. Ναι, με τις πουτάνες. Το πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο είχε ο Kenneth Branagh, γνωστός στο ευρύ κοινό από τη συμμετοχή του στο Χάρυ Ποτερ, αλλά και στους πιο επιτηδευμένους, για τη συμμετοχή στην κινηματογραφική εκδοχή του Άμλετ, τόσο ως ηθοποιός, όσο και ως σκηνοθέτης. Για να μην αδικήσω κανέναν, το καστινγκ συμπλήρωναν οι αριστουργηματικοί: J. Atterbury, J. Battersby, Emma Beattie, η νεαρή αλλά εξαίσια Giovanna Falcone, ο Tom Hiddleston, ο Ian Drysdale καο πολλοί πολλοί άλλοι.

Το έργο αποτελει μία ωδή στην εντιμότητα και πως αυτή διώκεται και κατα-διώκεται από όλους και για όλα. Σημαντική φιγούρα του έργου αποτελεί και ο ηθικολόγος/γιατρός, που παρά την εμφανή του τιμιότητα, αυτή δεν ακολουθείται απο συμπάθεια, αλλα από πρωτοφανή εμπάθεια.Ο ήρωας με μεγάλη ευκολία θα μπορούσε να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο, αλλά η συνείδησή του δεν του επέτρεψε. Είναι ένα αριστουργηματικό έργο, η σπουδαιότητα του οποιου γίνεται μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε την εποχή που γράφτηκε. Το 1887. Μια εποχή, που άνθρωποι του κοινωνικοί επιπέδου του Ivanov, μπορούσαν να επιτύχουν τα πάντα χωρίς πολλές αναστολές. Ο πρωταγωνιστής, μια τραγική φιγούρα, μια αδικημένη προσωπικοτητα, ένας άνθρωπος φιλοσοφημένος και κατατρεγμένος από τις ίδιες του τις ανησυχίες.

Για πρώτη, ίσως φορά, υποκλιθηκα στο μεγαλείο του ηθοποιού και της τέχνης. Ο Κένεθ, δίνει πάνω στη σκηνή, ολον του τον εαυτό.'Ολο του το ταλέντο.Εύγε! Εύγε! Ευγε!