Ο ταχυρόμος της πόλης σε νέες περιπέτειες!

Ενδόμυχα ευχόμουν, με μεγάλη δόση ειλικρίνειας, να μου την πέσουν τίποτα αναρχικοί κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών του 2008, καθώς όργωνα την πόλη για να σας μεταφέρω τις παρακάτω εικόνες. Ήταν βέβαιο, ότι θα έτρωγα τίποτα ψιλές, αλλά το τί θα έδινα δεν λέγεται. Κλοτσοπατινάδα. Όπως στα 17 μου. Στα τοπικά ντέρμπι μπάσκετ μεταξύ Πυλαίας-Πανοράματος. Τι ωραίες αναμνήσεις! Χωρίς παράπλευρα θύματα!

Μεσημέρι Τετάρτης. Σε μια μπάσταρδη μέρα. Μεταξύ καλοκαιριού, φθινοπώρου και χειμώνα. Αν με ρωτούσες έστω αν πονάω, θα σου 'λεγα ναι. Με τον ήλιο να εκνευρίζει πιο πολύ την εκνευρισμένη μου φύση. Citizen cope στο mp3. Να ζήσει το offradio. Κι εγώ να πονώ πιο πολύ, ακούγοντας το κομμάτι. Να περπατώ. Αλλά να παραπατώ. Να πετώ αλλά να μην κουνώ τα χέρια. Να φωνάζω, αλλά να μην μ' ακούς. Να καταριέμαι. Αλλά να μην με ακούν. Σαν σε γυάλινο τοίχο, πίσω από το φράχτη. Σαν πρωταγωνιστής στον Άμλετ, με τον Jude πρωταγωνιστή, αλλά εμένα να κινούμε ανάμεσα στους ηθοποιούς. Να μην με βλέπουν. Να παίζουν. Οι θεατές δεν αντιδρούν. Είμαι ζωντανός ή κοιμάμαι. Ονειρεύομαι ή όχι; Φωνάζω ή η φωνή δεν μου βγαίνει. Θέλω να βρω αυτόν που μου μοιάζουν σε αυτό τον άπειρο κόσμο, που με την ασημαντότητά μας γινόμαστε σημαντικοί. 

Ο ταχυδρόμος είναι πολύ απογοητευμένος από τους ανθρώπους. Από το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, μέχρι το πώς διαχειρίζονται την κρίση. Κάθε είδους. Κρίση του Κράτους, κρίση των αρχών της οικογενείας, κρίση του Πανεπιστημίου, του σχολείου, κρίση της κοινωνίας όλης. Το πήρα απόφαση: οι Έλληνες ζούμε σε παράλληλο σύμπαν.

Τις βόλτες μου, το μήνα που μας πέρασε, τις έκανα αυστηρά με το δίκυκλο. Μα, πώς αλλιώς θα μπορούσες να κυκλοφορήσεις σε μια πολιορκημένη, εκ των έσω, πόλη. Μια φλεγόμενη πόλη. Η κατάσταση αυτή, με τσάκισε. Βλέπεις, όταν ασχολείσαι με την τοπική αυτοδιοίκηση, πονάς ακόμα περισσότερο, όταν βλέπεις την πόλη να λεηλατείται από ταραξίες, θερμοκέφαλους, αρπαχτάκηδες, που, ουδεμία σχέση έχουν με το αναρχικό κίνημα. Γι’ αυτό, κι εμείς στηρίζουμε τους επιχειρηματίες, που υπέστησαν υλικές ζημιές από τα τραγικά επεισόδια. Όχι, βέβαια, ότι συμφωνούμε και δίνουμε δίκιο στην άλλη μεριά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα δικαιώσουμε την αναρχία και τον χουλιγκανισμό. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται και να πρεσβεύει ατό που θεωρεί δίκαιο, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει την άποψή του με το έτσι θέλω.

Ο πρώτος μήνας του φετινού χειμώνα μας έφερε ένα εκπληκτικό Bar-Restaurant, ακριβώς πάνω στην θάλασσα. Δίπλα ακριβώς, από το γνωστό σε όλους Όμιλο, ήρθε το Bungalow White, και θα μείνει. Εκπληκτικός χώρος, μεγάλη καινοτομία και μια νότα αισιοδοξίας, συγκριτικά με άλλες χλιαρές αφίξεις του χειμώνα.

Ο ταχυδρόμος, παρά την ερωτική του σχέση με τη νύχτα και κυρίως τις νύχτες του Soul Bar, δεν μπορεί να κρύψει την αγάπη του για το καλό φαγητό. Η Καλαποθάκη, έρχεται και σ’ αυτό το επίπεδο να κερδίσει τις εντυπώσεις. Έπειτα από τα Γράδα και τις 7 Θάλασσες, ήρθε ο Άρης, στο χώρο του παλιού Κινέζικου, να μας καθηλώσει. Από τους λίγους βραβευμένους σεφ της χώρας μας, που κάνει την μαγειρική να μοιάζει με ποίηση. Well done Aris!

Λίγες εικόνες γι’ αυτό το μήνα. Έτσι για σεβασμό. Μόνο μια παράκληση: στηρίξτε την αγορά, σάς έχει ανάγκη. Αλλά με σύνεση. Ας μην ξεχνάμε, πως την κρίση εμείς την δημιουργήσαμε. Καλή Χρονιά ΦΙΛΟΙ μου..