11 Ιανουαρίου 2009

Έλληνα με πληγώνεις.









Το 2008 δεν έφυγε. 

Έμεινε για πάντα στο πληγωμένο μας κορμί. 

Το 2008 έφυγε. 

Δεν χαίρομαι κι ας λένε οι πολλοί. 

Αν ευχόμαστε να περάσει ο χρόνος, είναι σαν ευχόμαστε τον θάνατο, έλεγε ο αγαπημένος καθηγητής των 17. Δεν το εύχομαι κι ας λένε οι πολλοί. Ποτέ μου δεν έχω βιώσει τόση απόγνωση από τόσους νέους. Δεκαεπτά χρόνια μαθητής, επτά χρόνια φοιτητής και part time συνοδός σε πενταήμερες, δύο χρόνια υποψήφιος διδάκτωρ και καθηγητής. Ποτέ ξανά. Βλέπεις, κι εμείς υποκινήσαμε καταλήψεις, πορείες, κι εμείς συγκρουστήκαμε με μια Ελλάδα που βλέπαμε πως ερχόταν. Την Ελλάδα της μίζας, το φακελάκι, το λάδωμα, της προμήθειας, της εκκλησίας. Κανείς, όμως, δεν μας άκουσε, διότι η οικονομική κρίση δεν είχε έρθει. Από εκεί ξεκινούν όλα κι ας λένε οι πολλοί. Τα ακριβοπληρωμένα τζιπ, οι gasol eaters, οι ερωμένες, οι εραστές, τα φλερτ, η μεθυστική ζωή που ήταν κάτι το καινούριο για όλους. Όλα υποθηκευμένα σε μια τράπεζα. Μα, η τράπεζα έκλεισε. Μεγαλωμένος σε μια οικογένεια που το λάδωμα δεν είχε θέση ούτε στη φαντασία της, πάντοτε απορούσα για το πώς οι γιατροί που τα παίρνουν, διδάσκουν ηθική στα παιδιά τους. Απλά, δεν μπορούσα να το συλλάβω. Τώρα μπορώ. Δεν τους διδάσκουν.

Ξυπνάς ένα πρωί σ’ αυτή την πόλη που αγαπάς, παίρνεις το ποδήλατο (κι ας λένε οι πολλοί) και κατηφορίζεις την Εγνατία. Βλέπεις στα αριστερά σου πέτρες και την σημαία της αναρχίας κρεμασμένη στο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (τι ανώτατη προσβολή για την παιδεία). Τσουλάς προς την Τσιμισκή χωρίς δυσκολία και απορείς. Απορείς για τις βιτρίνες που δεν έχουν τζάμι. Για τις τράπεζες που μοιάζουν λεηλατημένες. Για τους αστυνομικούς που φαίνονται ηττημένοι. Προς στιγμήν νομίζεις πως δεν ζεις τον εαυτό σου, αλλά το δεύτερο σου εγώ στο secondlife.com. Αγοράζω ένα βιβλίο και επιστρέφω σπίτι. Πάντοτε ήθελα να ζω στις σελίδες του. Ποτέ όμως, όσο τώρα.

Ξαφνικά Έλληνα συνειδητοποίησες πως δεν σου αρέσει η ζωή που δημιούργησες. Μα πώς να σου αρέσει, όταν διαβάζεις τα λιγότερα βιβλία στην Ευρώπη, αλλά καταναλώνεις τα περισσότερα τσιγάρα. Συνειδητοποίησες πως η Mercedes δεν είναι αυτοσκοπός και δεν θα γεμίσει το κενό που σου άφησε το διαζύγιο. Ξαφνικά συνειδητοποίησες πως δεν σου αρέσει η κυβέρνηση που ψήφισες και η σήψη και η δυσοσμία που εσύ δημιούργησες. Και έρχεται ένα παιδί, με μπούκλα στο μαλλί και σου το δείχνει. Δεν αντέχεις την αλήθεια και το σκοτώνεις. Εν ψυχρώ. Μαζί του σκοτώνεις κάθε ελπίδα για αλλαγή. Μαζί του ανασταίνεις την ελπίδα πως θα σκοτώσει τον κακό σου εαυτό.

Ονειρεύτηκα ένα σπίτι στο βουνό, χωρίς τηλεόραση, με το τζάκι αναμμένο, πάνω στην παλιά ξυλόσομπα της γιαγιάς να σιγοβράζει ο τέντζερης με το νερό και να μου ντύνει τις πιο γλυκές σκέψεις, καθώς στην ξύλινη κούνια αποκοιμιέται αυτός που θα κάνει αυτά που δεν έκανα εγώ. Αλήθεια όμως. Εκεί μακριά στο βουνό. 

Καλή μας εβδομάδα..

18 σχόλια:

  1. Τελικά, έτσι όπως πάμε, ένας αναχωρητισμός θα μας σώσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. laplace78

    Αμοιβαία τα αισθήματα (μωρό μου) αμοιβαία..

    Ασκαραδαμυκτί

    Να γιομίσει το βαπόρι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ταχυδρόμε, ίσως το καλύτερό σου κείμενο. Φοβερό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλημερα

    νομιζω οτι εχεις καταφερει να εκφρασεις αυτο που λιγο πολυ ολοι αισθανομαστε ...
    ας προσπαθησει λοιπον ο ελληνας να γινει και παλι εβας μικρος ηρωας της καθημερινοτητας του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δείμε

    Βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς μου γι'αυτό..

    Skouliki

    Timh mou..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι βρε ... μας εκφράζεις...

    Αλλά πιστεύω αξίζει να το παλεύψουμε λίγο... αλλιώς πάντα η άλλη φωνή θα ακούγεται για πάντα...

    Κράτα για λίγο ακόμη το βουνό και τον τέντζερη στον αχνό των ονείρων...για λίγο ακόμη

    Καλήμερα ταχυδρόμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. από βουνά η ελλάδα άλλο τίποτα. όνειρα να κάνουμε. και αλήθειες. και θα το χτίσουμε και αυτό το σπίτι. έστω και με τα χέρια. έστω και ένα δωμάτιο μικρό. καλύτερη βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μακριά είναι όλο αυτό τελικά. Πολύ μακριά. Όχι για να το αγγίξουμε, ούτε ίσως και για να το βιώσουμε. Αλλά για να το κρατήσουμε δικό μας.
    Φιλιά Ταχυδρόμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Mαζί σου.
    Και για το βουνό και για όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συμφωνώ πλήρως με τα όσα γράφεις.
    Δυστυχώς η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
    Και το πιο λυπηρό: ανίκανοι πολιτικοί καλούνται να μας "σώσουν"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θεωρω πως η αναρτηση σου μας εκφραζει ολους. Την καλημερα μου Ταχυδρομε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ταχυδρομε μου, συμμεριζομαι αυτο το τελευταιο σου ονειρο...μακρυα απο τον δηθεν ποιτισμο, κοντα στον αληθινο πολιτισμ, αυτον της ψυχικης γαληνης!
    Καλη χρονια να εχεις με αγαπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αλήθειες...
    Το μεγάλο πρόβλημα όμως ξέρεις ποιο είναι;
    Ακούμε απο ανθρώπους να λένε πως θέλουν να ακούσουν τη νέα γενιά.
    Ποιά νέα γενιά όμως;
    Αυτή τη γενιά που οι ίδιοι που θέλουν να την ακούσουν λένε πως δεν έχει παιδεία!
    Όσο και να οργιστούν άτομα που δεν έχουν παιδεία και που μιλάνε σαν πενηντάχρονοι πολιτικοί δεν καταφέρνουμε τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αν πάρουμε τα έρμα τα βουνά, θα μας ακολουθήσουν κι άλλοι, και σε λίγο θα καταντήσουν κι αυτά σαν τις πόλεις μας, Ταχυδρόμε μου!
    Καλύτερα να μείνουμε να αγωνιστούμε και να διορθώσουμε αυτά που καταστρέψαμε! Όσοι μπορούμε να δούμε κάτω από τα χαλάσματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κουράστηκα να διαβάζω κι είπα να κάνω μια βολτα από την blogoγειτονιά σου.. συνειδητοποίησα ότι πρεπεινα ξαναγυρίσω στο διάβασμα! καταπληκτικό κείμενο με τόσες πολλές εικόνες..είδα κι εγώ τη μαραζωμένη Θεσσαλονίκη, τη μαρασμένη Ελλάδα.. γι αυτό είπα πρεπει να ξαναγυρίσω στο διάβασμα για να μην ξαναγυρίσω στην Ελλάδα...Πότε λέω να μείνω εδώ (Αγγλία), από την άλλη το μετανοιώνω και θελω να γυρίσω στον ηλιο μας, στις καταπληκτικές ανθρώπινες παρέες μας.. και μετά έρχονται αυτές οι εικόνες που περιγράφεις στο μυαλό μου αλλά κυρίως η νοοτροπία του Ελληνάρα και λέω να μη βιαστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μήπως αντί να "εγκαταλείψουμε" να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε κάποια από τα στραβά που έχουμε κάνει?

    Όσο για την τηλεόραση, αν δεν χρειαζόταν για να βλέπω παλιές καλές ταινίες θα την είχα κάνει ενυδρείο (ναι ακόμα δεν έχω flat τηλεόραση).

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: