Και μαζί και μόνος!

  

Ο Γενάρης ήταν παραδοσιακά ένας ήσυχος μήνας. Πόσο ήσυχος μπορεί νa είναι ένας μήνας, όμως, όταν περνάς το χρόνο σου στο Soul, παρακολουθείς τη Μήδεια του Παπαϊωάννου και κερδίζεις, από Βρετανικό διαγωνισμό, το ολοκαίνουριο It’s Not Me, It’s You της ερωτεύσιμης Lily Allen. Μμμ… Καθόλου! Α! Ορκίσαμε και τον νέο μεσσία -βλέπε Ομπάμα- Πρόεδρο της Αμερικής. Άκου τώρα: να προσπαθείς να σώσεις την Αμερική από χρεωκοπία, να δώσεις χρήματα στους φτωχούς, να επιχορηγείς τους πλούσιους για να μην κλείσουν τα εργοστάσια τους και να σώσεις το παγκόσμιο περιβάλλον! Ταυτόχρονα! Τι σας είπα; Μεσσίας..

Μεσημέρι Δευτέρας. Βροχερής. Μελαγχολικής. Εγώ, πιστός στην δίκυκλη θεά. Την κόκκινη Vespa μου. Παρά τις δικές της γκρίνιες. Φυσάει, βρέχει, θα κρυώσεις (όπως και κρύωσα). Εγώ εκεί. Στο καινούριο μου κινητό να ακούω τοThe Fear της μικρής Lily. Πόσο αληθινό και πόσο συνταρακτικό συναίσθημα σου δημιουργεί. Ιδιαίτερα, όταν το ακούς στη διαπασών και οδηγείς μηχανή. Αυτός ο καθαρός, παγωμένος αέρας να σου χτυπάει το πρόσωπο και να βλέπεις όλες τις εικόνες μπροστά σου. Σχολείο, παιδικές αναμνήσεις, φοιτητικά χρόνια, μεταπτυχιακό, Αγγλία, Ιαπωνία, Ισπανία, όλα μαζί στο μπλέντερ των καιρών. Των καιρών που αλλάζουν, ακόμα κι αν εμείς μένουμε ίδιοι. Αναλλοίωτη. Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια άλλωστε, μόνο τρόπο να κοιτάνε, όπως έγραψε ο ποιητής.

Κατεβαίνοντας στο κέντρο με εγγλέζικη  συνέπεια, απόλαυσα έναν εκπληκτικό καφέ στο Νίκης 35. Ένα από τα λίγα ιστορικά μαγαζιά της πόλης, που δεν αλλοτριώθηκε στο πέρασμα του χρόνου. Πού αλλού; Στο 35 της Λεωφόρου Νίκης. Κατεβαίνετε λίγα σκαλιά και είστε μέσα. 

 Στη συνέχεια μιας και η ώρα είχε περάσει, κατευθύνθηκα με ταχύτητα σφίγγας (vespa=σφίγγα) στο ραντεβού μου με εκείνη, για το καθιερωμένο μας γρήγοροlunch break. Στο συνηθισμένο μέρος. Σε ένα μικρό θησαυρό κρυμμένο στα στενά της Αλεξ. Σβώλου. Το «Αργοφαγείο» (Απελλού 6). Τι να σας πρωτοπεριγράψω; Τα μαγευτικά ραβιόλι με γέμιση αχλάδι; Την καπνιστή μπριζόλα, την τηγανιά με πράσα ή τους τζιγεροσαρμάδες; Η συνοδεία από χύμα κόκκινο κρασί και ωραίες νοσταλγικές μελωδίες σε απογειώνουν! Συγχαρητήρια παιδιά!

Την παράσταση του μήνα που μας πέρασε όμως, έκλεψε μία… παράσταση. Αυτή, της Μήδειας 2, του Παπαϊωάννου, στο Παλλάς της Αθήνας. Σίγουρα μέσα στις 5 πιο άρτιες παραστάσεις που έχω δει ανά τον κόσμο. Όχι μόνο εγχώρια. Αριστουργηματική χορογραφία, λιτά αλλά φαντασμαγορικά σκηνικά, άρτια επιλεγμένη μουσική και φυσικά μαγευτικοί πρωταγωνιστές. Αν και δεν έχουν μείνει πολλές ημέρες που θα παίζεται, σας συστήνω ανεπιφύλακτα να πάρετε το αυτοκίνητο ή το αεροπλάνο και να κλείσετε μία θέση, πριν τις 15 Φλεβάρη, που πιθανότατα θα κατεβάσει αυλαία.

Κλείνοντας, θέλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου στο σεφ των TGI Fridays για τα εκπληκτικά BBQ Chicken Wings με salary και την σαλάτα με φράουλες. Μια μαγευτική βραδιά με φίλους, πλαισιώθηκε από ένα δείπνο –όχι με κεριά- αλλά με άφθονες μαργαρίτες, cocktail και φτερούγες κοτόπουλου. Εύγε!