Οι ανθρώπινες σχέσεις (και τα άλλα δεινά).

Μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, το πώς έχουν μετασχηματιστεί έτσι οι σχέσεις των ανθρώπων. Είμαι πλέον βέβαιος, πως οι απανταχού κυβερνήσεις μας ψεκάζουν με κάτι. Για να μην σκεφτόμαστε. Να μην νοιαζόμαστε. Να δουλεύουμε σαν άλλα μυρμήγκια. Άλλοι σαν τζιτζίκια. Κυρίως οι κατεστημένοι πολιτικοί.

Όταν στα 17, βλέπεις, έμπαινα ενεργά στην πολιτική δεν φανταζόμουν πως λίγα χρόνια μετά αυτή θα προσπαθούσε να με μεταλλάξει και από άνθρωπο. Ευτυχώς δεν τα κατάφερε. Γι’ αυτό έχω επιλέξει συνειδητά να συνεργάζομαι με τον Σπύρο. Γιατί η πολιτική δεν τον άλλαξε διόλου. Εγώ από την άλλη, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχω αυτοπεριοριστεί στα Δημοτικά δρώμενα. Φαντάζομαι μερικές φορές τον εαυτό μου σαν τους κατάδικους που με το κολάρο στο πόδι θα με χτυπήσει το ρεύμα αν διανοηθώ να πάω παραπέρα. Γιατί; Διότι δεν θέλω να αλλάξω. Πέρα από το γεγονός ότι πιστεύω ακράδαντα ότι ο κόσμος θα αλλάξει μόνο εάν και εφόσον αλλάξουμε τις μικρές κοινωνίες μας. Θα έρθει ο καιρός –σύντομα- που θα αλλάξουμε την Πυλαία.

Πέρα από την πολιτική, είμαι σίγουρος πως μας ψεκάζουν με κάτι. Δεν έχουν περάσει 4 μέρες που ένας οδηγός ταξί με έριξε από το μηχανάκι. Πώς; Πολύ απλά επειδή στην αριστερή λωρίδα και έχοντας 2 διαφορετικούς πελάτες ήδη, (πράγμα που το έμαθα κατά τη διάρκεια), σταμάτησε με κάθετη κίνηση να πάρει και τρίτο. Το αποτέλεσμα; Εγώ να ρίξω το μηχανάκι για να μην πέσω πάνω στο ταξί και να συρθώ κοντά σ’ αυτό για να μην έρθει κανένας αφηρημένος πίσω και με φάει λάχανο. Και διερωτώμαι: πού πάμε ορέ; Σε μια κοινωνία που δεν νοιάζεται πως η ζωή κρέμεται από μία κλωστή. Που η ζωή δεν είναι ωραία αν δεν την ζεις. Να σε αφήνουν να τη ζεις.

Βέβαια, σε μια πόλη που δεν έχει παγκάκια τι να πεις, τι να απαιτήσεις από τους πολίτες που τρέχουν σαν τρελοί για να προλάβουν. Να φτάσουν . Και δεν ξαποσταίνουν. Να κοιτάξουν ψηλά. Να χαϊδέψουν το χορτάρι. Ποιο; Το χορτάρι next generation. Ξύπνησε ο Δήμαρχος και μίλησε για ποδηλατοδρόμους. Κάλιο αργά παρά ποτέ, θα μου πείτε. Μίλησε ο Δήμαρχος για το πρωτοποριακό πάρκο στην παραλία. Μα, έτσι θα έπρεπε να είναι όλα τα πάρκα. Απαίτηση. Όχι προσφορά. Εβρισκόμενος σε μία διεθνή συνάντηση νέων για την τοπική αυτοδιοίκηση, λέγανε μεταξύ άλλων πως είναι ντροπή προεκλογικά οι Δήμαρχοι να υπόσχονται καθαρή πόλη και πάρκα. Αυτά πρέπει να είναι δεδομένα. Για να μην μιλήσω πως όταν εργαζόμουν εθελοντικά στο Santiago De Compostella της Ισπανίας, μια πόλη 100.000 κατοίκων, τα έργα της τοπικής αυτοδιοίκησης με εσωτερική χρηματοδότηση, ήταν περισσότερα από αυτά της Ολυμπιακής Θεσσαλονίκης. Με υπόγειους κάδους, με νερά να τρέχουν κάτω από τα πεζοδρόμια και με μια ζωή, αληθινά καθαρή. Χωρίς συμβιβασμούς.

Βέβαια, νομίζω πως μπορούμε να πάρουμε και μετάλλιο ανοησίας ακόμα και στις μεταξύ μας σχέσεις. Σε έναν σύγχρονο κόσμο που αναζητά τις χαμένες αξίες της Ελλάδας του ’80. Με οικογένειες δεμένες. Με γονείς και παιδιά να παλεύουν μαζί. Με αξίες ηθικές να καθορίζουν την αρχή. Εμείς τώρα επιλέξαμε να γίνουμε κυνικοί. Και κυνηγοί. Με τον εύκολο πλουτισμό να έχει αναχθεί σε υπέρτατη αξία. Με βαποράκια, deal, κομπίνες και όλα αυτά που μας στερούν από κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σε μια τηλεοπτική Ελλάδα, που έχει ξεπεράσει και την πιο trash εκδοχή της Ιαπωνικής κουλτούρας. Ξεχνιόμουν με τις ώρες στο Τόκιο να χαζεύω τηλεόραση, με τόση μεγαλειώδη ηλιθιότητα. Τώρα έχω μάθει. Δεν κοιτάω την εγχώρια. Άλλωστε, εκεί τουλάχιστον μάθαινα πώς να ξεχωρίζω τους εκεί ανθρώπους. Εδώ τι; Πώς να ξεχωρίζω τα σιλικονάτα από τα μη;  Το έχω μάθει.

Αν και στα πρόθυρα της προσωρινής αυτοεξορίας, όμως, δεν απογοητεύομαι. Θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Αυτή η οικονομική κρίση, ίσως να μας οδηγήσει σε μια κολποσκόπηση: όπου κόλπος, το κάθε κόλπο. Ίσως, να μας κάνει να καταλάβουμε, πώς η ζωή είναι ένα μεγάλο καρναβάλι. Ντυνόμαστε. Αλλάζουμε. Ξανα-αλλάζουμε. Ξαναντυνόμαστε. Πάμε σε πάρτι. Πάμε σε δουλειές. Προσποιούμαστε. Αλλοτριωνόμαστε. Επιστρέφουμε στην αρχή. Ψάχνουμε την Ιθάκη. Την βρίσκουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να γίνουμε καρναβάλια. Σας αφιερώνω και ιδιαίτερα σ’ αυτήν, το I Tried to do Handstands for You  των Charlift. Μην διστάσετε να κάνετε. Και κωλο-τούμπες αν χρειαστεί. Μόνο γι' αυτούς που αγαπάτε.  Καλή εβδομάδα!