Γράμμα στην Madame Butterfly. Η κάθαρση.

Τα πράγματα είναι απλά. Η ζωή είναι ωραία. Όταν την μοιράζομαι μαζί σου. Μαζί της. Η άνοιξη μύρισε. Στο Λονδίνο. Το Παρίσι. Στο Innsbruck. Σε όλα τα μέρη που είδα μαζί σου. Μαζί της. Στα ψηλά loft του Λονδίνου. Στα retro έπιπλα των Spittafields. Στα στενά της Brick lane. Στις γεύσεις του Robuchon. Στον Jean-Pierre, που ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος. Στον πλανόδιο μουσικό του λονδρέζικου underground, που πάντα δίναμε τα ψιλά μας.

Κανείς δεν μου μίλησε πως η αγάπη έχει διαφορετικές μορφές. Κανείς δεν με πήρε από το χέρι να μου μιλήσει για τις αγάπες, που κάθε μέρα γίνονται πιο δυνατές. Έπρεπε να το μάθω με τον δύσκολο δρόμο. Τώρα γνωρίζω. Θυμάμαι ένα αριστουργηματικό κείμενο του αγαπημένου φίλου Στέλιου Κούλογλου, που μιλούσε για τον ηρωισμό να προστατέψεις την αγάπη σου. Για την δυσκολία του να σώσεις τη σχέση σου. Σαν ένα άλλο project. Σε κανένα από αυτά, δεν απέτυχα. Σε κανένα από αυτά, δεν πέτυχα. Σε μια νεοελληνική κοινωνία που ζει και δρα αποπροσανατολισμένη. Σε μια επιφανειακή καψούρα, που βασίζεται σε επιφανειακά συναισθήματα που ξεθωριάζουν. Ασφυκτιώντας σε ένα κορμί που μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ και μια ψυχή ξεχασμένη στο χρόνο. Σαν ένα retro γυναικείο φόρεμα, που περιμένει τον επόμενο αγοραστή της στις κρεμάστρες του Selfridges.

Κι εγώ μένω εδώ. Ή μάλλον μεταξύ εκεί και εδώ. Μεταξύ ενός σκληρού ανταγωνιστικού κόσμου και ενός κόσμου που ζει ανέμελος. Ζηλεύοντας τον Ισπανό Ακαδημαϊκό, που αποσύρθηκε στα πανέμορφα βουνά της Γαλικίας μαζί με σύζυγο και παιδιά. Μια γενναία πράξη σε ένα σκληρό κόσμο. Μια πράξη λύτρωσης και αφοσίωσης. Ίσως να φταίει ο καιρός. Ίσως να φταίει ο κακός μας ο καιρός. Αλλά εγώ μένω ίδιος. Και ίδια θα γράφω. Βλέπετε, σε μια από τις πιο βαθιά χαραγμένες εικόνες του εφηβικού μου τοπίου, θυμάμαι τον Σωκράτη, λίγο πριν πιει το κώνιο, να παρομοιάζει τον εαυτό του με μια αλογόμυγα. Ως τέτοια δρούσε, μπας και ξυπνήσει την αρχαία Ελληνική κοινωνία. Φοβάμαι, όμως, πως εμείς δεν ξυπνάμε.

Ο Ιούνιος μπήκε για τα καλά.  Ανοίξτε τα αυτιά και τα μάτια σας για να προστατεύσεται αυτά που έχετε. Οι εφήμερες αγάπες του καλοκαιριού μπορεί να μοιάζουν ωραίες, αλλά δεν αντέχουν τον χειμώνα. Και  εγώ, ομολογώ, πως είμαι λάτρης της βροχής όταν περπατάς χέρι χέρι με αυτήν που αγαπάς.