2310 Spitafields Market. Ο ταχυδρόμος στο libre.

Ο μήνας που μας πέρασε τα είχε όλα. Είχε αλλαγή κυβέρνησης. Είχε αλλαγή πλάνων. Οι δυνάμεις όλες συνωμότησαν, ώστε τα πράγματα να έρθουν σ’αυτό ακριβώς το σημείο που ήρθαν. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο. Στο mixer. Η συχνή μου, πλέον, κάθοδο στην Αθήνα συνδιάζεται με αυτή τη Λονδίνου. Αυτό σημαίνει διπλή ανταπόκριση για εσάς. Αυτό μας κάνει να πεισμώνουμε και να διεκδικούμε το καλύτερο. Για τη Θεσσαλονίκη. Για την Πυλαία. Οι τακτικοί επισκέπτες αυτής της στήλης και οι φίλοι μου, γνωρίζουν την αγάπη μου γι’ αυτήν. Τα μεγάλα όνειρα και τις προσδοκίες. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Οι συντηρητικοί συνδιασμοί, που αρέσκονταν στο να κρατούν καθηλωμένο τον κοινωνικό ιστό, νοιώθουν ήδη να τους σφίγγουν τα κουστούμια. Τα κουστούμια στις κρεμάστρες. Εκεί ανήκουν.

Στην Αθήνα, οι βόλτες πέρα από το κλασικό πια Mommy – με την one and only – συλλογή της Άννης Παπαδημητρίου, με τίτλο «Οι φτερωτοί φίλοι του Παππού», περιελάμβαναν το Οικείο, το Ten και το μαγειρίο του Μπαρμπα-Γιάννη. Ο Μπαρμπα-Γιαννης, αποτελεί τη σταθερή λύση καθημερινού μαγειρευτού φαγητού στα Εξάρχεια. Το κότσι, το κοτόπουλο με κριθαράκι, το κοκκινιστό στιφάδο και τα βραστά λαχανικά, σε ωθούν να το κάνεις στέκι. Και το κάνεις.

Η επίσκεψη στο Μουσείο Μπενάκη και στην έκθεση με τα εξώφυλλα της Athens Voice, εκπληκτική. Ο κόσμος, τα έργα και η διάθεση μιας Ελλάδας που έρχεται. Που ήρθε. Με τη βόλτα, όμως, πεινάσαμε και κατευθυνθήκαμε στο κέντρο. Το Οικείο, με φαγητό της μαμάς από το Κολωνάκι, βρίσκεται στη διασταύρωση Πλουτάρχου και Αλωπεκής. Ακριβώς δίπλα στο Fresh, με τρελούς φρέσκους χυμούς. Τα πιάτα δεν περιείχαν γευστικούς πειρματισμούς αλλά ήταν τίμια και εντυπωσιακά ποιοτικά. Η ποιότητα του κρέατος, οι σως –εκπληκτική η ροκφόρ- και οι φρεσκοκομμένες πατάτες σε πείθουν να το κάνεις στέκι. Μόνο αρνητικό –για εμάς- ο πανικός που γίνεται και η απαραίτητη κράτηση. Βέβαια, αυτό αποδεικνύει τα προηγούμενα. Absolutely! Τη βραδιά συνεχίσαμε με ποτό στο Ten και στο MaiTai, ακριβώς απέναντι. Ο κόσμος πολύς και τα ποτά γίνανε δύο, τρία, τέσσερα...

Στο Λονδίνο, το Μουσείο των Πάντων στο Primrose Hill (The Museum of Everything), δίνει το στίγμα για την πόλη των πάντων.  Νέοι καλλιτέχνες, δημιουργούν χωρίς μέτρα και σταθμά. Απλά δημιουργούν. Στο ίδιο μήκος κύματος το Breakfast in Tiffany’s, με την Anna Friel γυμνή στη σκηνή, να αναστατώνει την πρωτεύουσα. Κοσμοσυρροή. Η γυμνή Anna, μας κερδίζει και για τις υποκριτικές της ικανότητες.  Στο Battersea Park, συνεχίζει και το Νοέμβριο το Affordable Art Fair. Εκπληκτικό art project, με έργα τέχνης κάτω των 3000 λιρών. Και ναι, αυτό είναι φθηνό για τα δεδομένα του Λονδίνου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αναγνωρισμένους καλλιτέχνες. Το όλο εγχείρημα, μού θυμίζει το δικό μας  Trash Art, που προσπαθούμε να αναστήσουμε με τον αγαπημένο Σπύρο Βλάχο.

Τα εστιατόρια που είχαν την τιμητική τους αυτόν τον μήνα ήταν, το Babylon στο Roof Gardens και το Orrery στη Marylebone High Street. Δηλαδή, το Βαβυλωνία και το Πλανητάριο. Το πρώτο,  βρίσκεται τοποθετημένο 100 πόδια επάνω από τον αγαπημένο δρόμο του Kensington και αποτελεί ένα από τα must see εστιατόρια του Λονδίνου. Το κλασικό Βρετανικό μενού βασίζεται σε προϊόντα εποχής. Ακούτε έλληνες με all season Greek salad; Ακούω να λες. Εγώ, ξεχώρισα το εκπληκτκό Σκωτσέζικο φιλέτο με χυμό madeira. Ξεχωρίζουν, ακόμα, τα σκαλοπίνια καπνιστού μπέικον. Τα εκπληκτικά γλυκά στο τέλος –έλεος- θα σας αναστήσουν. Το σουφλέ με cointreau και το ροδάκινο Babylon, δεν θα σας αφήσουν να κλείσετε μάτι. 

Το δεύτερο εστιατόριο αυτού του μήνα, βρίκεται στον αγαπημένο δρόμο της Marylebone. Πώς να ξεχάσει κανείς αυτόν το δρόμο, όταν έχει διαβάσει το Σάββατο, του McEwan; Αδύνατο. Το Orrery, έχοντας λάβει πέντε αστέρια από πολλούς Βρετανούς κριτικούς γεύσης μάγεψε και εμάς. Σε ένα πανέμορφο περιβάλλον και με εξυπηρέτηση, που μάλλον δεν έχουμε ξαναδεί. Η επιλογή του κρασιού έγινε αποκλειστικά με την καθοδήγηση του Sommelier. Το Μοσχοβίτικο χαβιάρι και ο αστακός είναι οι ιδανικές επιλογές για πρώτο πιάτο. Στη συνέχεια, το ριζότο με τρούφα και το γεμιστό φαρσί με χοιρινό, σάλτσα madeira και τρούφα, κάνουν τη διαφορά. Στο τέλος μην ξεχάσετε να δοκιμάστε τη crème brulee λεμονιού με σορμπέ σύκου. Αν δεν θέλετε να ρισκάρετε με δικές σας επιλογές, μπορείτε να επιλέξετε το μενού της αναζήτησης, με επιλογές του σεφ και συνοδεία κρασιών με επιλογές του sommelier. Θα σας κοστίσει λίγο παραπάνω, αλλά αν είστε διατεθειμένοι, αξίζει την εμπειρία.

Κλείνοντας, θα σας αφήσω με μια από τις επιλογές του Γαλανού (www.krasiagr.blogspot.com) για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, που έρχεται.  Το merlot του 2006, με τίτλο Hundred of Joanna, των Smith & Hopper. Για όσους τολμούν να κυκλοφορήσουν τις  κρύες καθημερινές του Νοέμβρη, θα μας βρουν στο Ιντεάλ της Τσιμισκή, να δοκιμάζουμε κρασιά και να σχολιάζουμε την επικαιρότητα.