14 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Αύγουστος αναβλήθηκε για φέτος

Να αλλάξουμε πριν φύγουν όλοι...

Ο Αύγουστος αποτελούσε πάντοτε τον μήνα που οι πραγματικές ειδήσεις έλλειπαν και που όσοι άτυχοι είχαν πάρει την καλοκαιρινή τους άδεια τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες, ήταν αναγκασμένοι να παρακολουθούν τηλεοπτικές επαναλήψεις όπως στην καλύτερη περίπτωση, του θρυλικού «Ρετιρέ» και στη χειρότερη των «Φρουρών της Αχαΐας».

Το φετινό καλοκαίρι, όμως, ήταν διαφορετικό μια και στιγματίστηκε από τις στυγνές δολοφονίες νεαρών παιδιών - μελών του κυβερνώντος κόμματος της Νορβηγίας, τα βίαια επεισόδια στη Μεγάλη Βρετανία και την τύχη της ίδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικότερα. Μιας Ένωσης που ήρθε πριν από 54 χρόνια να καλύψει τις ανάγκες και τις επιθυμίες ενός ευρωπαϊκού λαού, για ειρήνη, ευημερία και ανθρώπινα δικαιώματα. Τα επεισόδια στο Παρίσι το 2005, στην Αθήνα το 2008 και τον Αύγουστο του 2011 στο Λονδίνο, με μια τυχαία (πιθανόν) περιοδικότητα έρχονται να αμφισβητήσουν τον δρόμο που χάραξε η Ευρωπαϊκή Ένωση για όλους εμάς.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά, όταν βιώνουμε την ανισότητα και την αδικία στον τρόπο αντιμετώπισης των πολιτών -με το διαχωρισμό σε πολίτες δύο ή πολλές φορές τριών ταχυτήτων- πράγμα που γίνεται ακόμα πιο εμφανές όταν αφορά παράνομες πράξεις; Φαίνεται, λοιπόν, να έχει ξεχαστεί με μεγάλη ευκολία το θέμα με τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο της Siemens (και αυτό που έμεινε είναι οι απολυμένοι του εργοστασίου, που τυχαίνει να εδρεύει στο Δήμο μας), το σκάνδαλο του Βατοπεδίου (και συνεχίζουμε να παραχωρούμε οικόπεδα για εκκλησίες), να έχουν παραγραφεί ευθύνες υπουργών (χωρίς κανείς τους να αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα), να αναγνωρίζουν όλοι τις σπατάλες σε Δήμους και κανείς να μην τιμωρείται (μόνο τα χρέη Δημοτικών Επιχειρήσεων σε όλη την Ελλάδα προς το ΙΚΑ αγγίζουν τα 30 εκ. ευρώ) και φυσικά όλα αυτά, τα καθημερινά, μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα, που αφορούν «επιχειρηματίες» που αφού δημιούργησαν περιουσίες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ πτώχευσαν τις επιχειρήσεις τους και διέφυγαν στο εξωτερικό.
Παρόλα αυτά, το σύστημα σοκάρετε βλέποντας τον κόσμο να αντιδρά, να ξεσηκώνετε, μην έχοντας καν το ανάστημα να παραδεχθεί πως οι ευθύνες του ανήκουν. Μένει κανείς με το στόμα ανοιχτό διαβάζοντας τις δηλώσεις του Βρετανού πρωθυπουργού πως τα επεισόδια στο Λονδίνο δεν ήταν κοινωνικές αναταραχές αλλά εγκληματικές πράξεις. Σε κάποια άλλη εποχή, εάν η κοινή γνώμη είχε κοινή φωνή, θα έλεγε το ίδιο και για τις πολιτικές πράξεις της γενιάς του κυρίου Κάμερον, είτε αυτό αφορά τις εθνικές πολιτικές είτε την τοπική αυτοδιοίκηση, είτε τη βρετανική πολιτική είτε τα δικά μας χάλια.

Ο Σεπτέμβρης που ήρθε, και μαζί του έφερε τους εορτασμούς μνήμης για το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη 67 χρόνια μετά, βάζει το δήμο, τη χώρα και την Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμέτωπους με τεράστιες αλλαγές που στόχο έχουν να μεταμορφώσουν τον ίδιο τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας Έφερε και την Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης. Πήρε μαζί του όμως τα 2 εκ. ευρώ που φημολογείται ότι κόστισε η φιέστα του Πρωθυπουργού. Μεγάλο λάθος της επικοινωνίακής του ομάδας. Ήταν χρησή ευκαιρία για να μην ανέβει η φετινή, και να τον χειροκροτήσουμε όλοι. 

Μια κοινωνία λοιπόν, που σε τοπικό επίπεδο είχε μάθει να λειτουργεί ρουσφετολογικά (πράγμα που δυστυχώς συνεχίζεται), σε εθνικό επίπεδο έπαιζε κρυφτό με το νόμο (λες και αυτός υπήρχε εκεί για το κακό μας) και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να πάρει την απόφαση είτε να προχωρήσει στη δημιουργία της Ευρώπης των πολιτών είτε να ρίξει την Αυλαία. Μήπως όλα αυτά προσπαθούν αφού μας λιμοκτονήσουν να μας μεταφέρουν σε μια Ηνωμένη Πολιτείς της Ευρώπης; Με ενιαία Οικονομική Πολιτική; Που επειδή ποτέ δεν θα μπορέσουν να μας επιβάλλουν αυτοί τις αλλαγές τις παιρνάνε προκαταβολικά σε όσους θέλουν να μπουν μέσα στο club; Σκέψεις πετάω άτακτα...

Εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε μια νέα κοινωνία που είναι υπό κατασκευή. Δικαιολογίες του παρελθόντος, πως κανείς δεν προσπαθεί για την αλλαγή δεν αρμόζουν στο σημερινό πολιτικό περιβάλλον. Υπάρχει ένα υγιές κομμάτι της κοινωνίας, που ολοένα και μεγαλώνει, που κρίνει τους πολιτικούς από τα έργα και όχι τα ρουσφέτια, παρά τα μεγάλα βιοποριστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Νομίζω, πως όσο το γρηγορότερο αντιληφθούμε ότι μόνη επιλογή μας είναι η ρήξη με το παρελθόν και η χάραξη μιας νέα πορείας, τόσο πιο πολλές ελπίδες έχουμε για να το καταφέρουμε.

Εμείς είμαστε εδώ και τη δική μας ρίξη την κάναμε εδώ και καιρό. Θέλεις πολύ δουλειά πάντως...

2 σχόλια:

  1. Όσο κρίνουμε το παρόν με βάση το παρελθόν, και οραματιζόμαστε το αύριο με όρους του χθες, δεν πρόκειται να βγούμε απ’ τα αδιέξοδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρεπει να σταματησουμε να λεμε εκεινη τη χαριτωμενη παροιμια, "Αυγουστε καλε μου μηνα, νασουν δυο φορες το χρονο. Καλο Οκτωβρη πια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: