Tagging* is not art!

Είμαστε ανόητοι. Συγνώμη αν σας στεναχωρώ αλλά είμαστε. Όλοι ανεξαιρέτως. Για διαφορετικούς λόγους και από διαφορετική αφετηρία. Αλλά είμαστε. Διαφωνώ με το πολύ δημοφιλές «μαζί τα φάγαμε», γιατί συγνώμη, εμείς δεν τα φάγαμε κ. Πάγκαλε. Αλλά ανόητοι είμαστε.

Αφορμή για τούτη την έκρηξή μου αλλά και τον θυμό που παραμένει μέσα μου, έχει δώσει η καθημερινή εικόνα που δείχνει η πόλη μας. Για την οποία ευθυνόμαστε μόνο εμείς. Κανείς άλλος. Ούτε το ΔΝΤ, ούτε η τρόικα. Όπου κι αν κοιτάξεις γύρω σου ασχήμια. Κακόγουστα graffiti (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως ο Ser και η παρέα του), tagging, παρκαρισμένα επάνω στα πεζοδρόμια, plexiglas κατασκευές και kitsch αισθητική μιας πόλης που προσπαθεί να αναπνεύσει. Είναι τόσο έντονο αυτό το φαινόμενο που έχεις την αίσθηση πως όλοι αυτοί οι μικροί ή μεγάλοι παραβάτες αν είχαν την ευκαιρία θα μπούκαραν μέσα στο σαλόνι σου για να απλώσουν τα πόδια τους επάνω στο τραπέζι και να επιλέξουν να δούνε την ταινία της αρεσκείας τους. Θλίβομαι για αυτούς που θεωρούν ότι το να γράφεις στον τοίχο μιας κατοικίας, ενός δημόσιου κτιρίου ή να καταστρέφεις ένα πάρκο με σπρέι ή μαρκαδόρο, είναι τέχνη και δημιουργική έκφραση. Θλίβομαι που πριν χρόνια διάσημο αθηναϊκό free press λάνσαρε την κυκλοφορία του με συνθήματα στους τοίχους της πρωτεύουσας. Είμαστε ανόητοι. Τελείωσε. Που το ανεχόμαστε, που το ενθαρρύνουμε (κάποιοι) που δεν αντιδρούμε σε αυτή την αισθητική δικτατορία μερικών ματαιόδοξων που θέλουν να βλέπουν το όνομά τους σε κάθε γωνιά. Εμείς δεν θέλουμε.

Μάλιστα είναι τόσο έντονο το φαινόμενο που αρκεί να σηκώσετε το κεφάλι σας και να κοιτάξετε τον απέναντι τοίχο στον δρόμο και αν δεν έχει κάτι από όλα αυτά σας προκαλώ να διαμαρτυρηθείτε στην αρχισυνταξία για υπερβολή. Αλλά πιστέψτε με, δεν υπάρχει περίπτωση. Ολόκληρος ο δημόσιος χώρος μας, έχει καταληφθεί από ανοησίες που ασχημαίνουν την καθημερινότητά μας. Σαν να μην έφτανε η οικονομική κρίση, τα έκτακτα ή τακτικά μέτρα, υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που έχουν βάλει ως στόχο να ασχημαίνουν την καθημερινότητά μας κατ’ εξακολούθηση. Η ομορφιά είναι αισιοδοξία και αυτό κάποιοι το λησμονούν.

Αν περιμένουμε να αλλάξουν όλες αυτές οι συνήθειες εξ ουρανού είμαστε γελασμένοι. Αν δεν αντιδράσουμε εμείς βλέποντας κάποιος να γράφει σε έναν τοίχο, αν δεν επιπλήξουμε εμείς αυτόν που παρκάρει στα νέα μεγάλα πεζοδρόμια της Χρ. Σμύρνης, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και ξέρετε κάτι; Τότε κανείς δεν μας σώζει. Ας μην γίνουμε οι Anonymous που κάτω από μια μάσκα εξφενδονίζουν γενικολογίες και αερόλογα, αλλά οι Eponymous που θα πάρουμε εμείς την τύχη στα χέρια μας..

* η λέξη tagging δεν πρέπει να συγχέεται με το graffiti. Το tagging είναι η υπογραφή του ονόματος ή το παρατσούκλι κάποιου σε δημόσιους χώρους, όπως στάσεις λεωφορείων, πεζοδρόμια, παγκάκια, τοίχους κ.α