Η ζωή μας σαν ταινία -53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου-

Βρέχει. Μόλις πάρκαρα στη Διεθνής Έκθεση. Κρύο δεν έβγαλε ακόμα. Ευτυχώς. Πετρέλαιο δεν ανάξαμε. Η Θεσσαλονίκη σαν μια Άλλη, έχει βάλει τα “καλά” της για να φιλοξενήσει το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Δυστυχώς τα “καλά” της, είναι πια χιλιομπαλωμένα ρούχα. Περπατάω στην Τσιμισκή.

Τί κρίμα που οι υπέροχες αν και υπερβολικές σε αριθμό διαπλατύνσεις των πεζοδρομίων του κέντρου άργησαν μια δεκαετία; Τότε, που τα πεζοδρόμια ήταν μικρά στριμωχνόμασταν για να κοιτάξουμε μια βιτρίνα που πουλούσε glamour και πολυτέλεια χωρίς ντροπή. Τώρα, που τα όμορφα ομολογουμένως μεγάλα πεζοδρόμια καμαρώνουν, λες και ξεφορτώθηκαν τα άχαρα αυτοκίνητα στο βυθό του Θερμαϊκού, καμαρώνουν τις πράσινες φυλωσιές των μικρών δενδριλίων αλλά μόνα. Λίγοι οι διαβάτες. Μόνοι κερδισμένοι της κρίσης τα μικρά καφέ.Όχι το Μικρό, αυτό έχει κλείσει από καιρό. Δεν ήταν της μόδας την εποχή της καγκουριάς βλέπεις. Η μάχη του καφέ συνεχίζεται. Λες και δεν έφταιγε αυτή η φραπεδαρία για τον ερχομό της κρίσης, εμείς την τιμωρούμε και με άλλο freddo.

Το σημαντικότερο Πολιτιστικό Φεστιβάλ της χώρας ξεκινά αυτή την εβδομάδα στην πόλη μας. Για όλους αυτούς που μετρούν τα χρόνια επάνω τους, ανάλογα με το τί αριθμό έχει δίπλα του ο τίτλος, αυτές οι μέρες είναι τα δικά τους Χριστούγεννα.

Η πόλη μας φανερά αλλάζει. Μαζί με αυτή αλλάζει πρόσωπο και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που σίγουρα έχει να περηφανεύεται για την πολύ ουσία και το λίγο glamour, που πλέον, θυμίζει. Όλοι μας αδικήσαμε αυτήν εδώ την, από τη φύση της ωραία πόλη, επιλέγοντας για δεκαετίες εκπροσώπους μικρούς και ανήμπορους να τη βοηθήσουν. Να την πάνε ένα βήμα παραπέρα. Και τώρα τα δύσκολα. Και τώρα ξανά διορισμούς των δικών μας κοριτσιών σε ακριβοπληρωμένες θέσεις. Άραγε αξίζει, που ασχολούμαι με την πολιτική. Έχω φτάσει ήδη σ'αυτό το σημείο της προσωπικής αναζήτησης.

Κοιτάω τα παιδιά, που σαν παιχνίδι πλένουν τα σκονισμένα τζάμια του αυτοκινήτου μιας τύπισας που περιμένει στο φανάρι. Στη γωνία το ζευγάρι -στο πρώτο του σίγουρα ραντεβού- κοιτιέται στα μάτια. Ο σκύλος κουνάει την ουρά του και γαυγίζει ένα μηχανάκι με φτιαγμένη εξάτμιση. Το ενοικιάζεται στην Τσιμισκή έχεi ξεφτίσει. Κουμπώνω το αδιάβοχο και επιταχύνω το βήμα για να προλάβω την Έναρξη. Πάμε μαζί να ονειρευτούμε. Καλές ταινίες..!