Φεστιβαλιάδα ολέ!

Φεστιβαλιάδα κατά το Ολυμπιάδα, δάδα κτλ. Τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εμείς οι Θεσσαλονίκεις, είτε πολύ αφελείς είμαστε, είτε ικανοποιούμαστε με τα λίγα ψίχουλα, που μας ταϊζουν. Γιατί, περισσότερο εγκληματικό βρίσκω το γεγονός να ικανοποιούμαστε με τα λίγα που μας δίνουν, (κρατικός μηχανισμός και τοπική αυτοδιοίκηση) και να είμαστε ικανοποιημένοι, παρά να μην μας έδιναν τίποτα, και να αδιαφορούσαμε.

Θα με ρωτήσετε τί εννοώ και πού αναφέρομαι. Και με το δίκιο σας.

Αναφέρομαι στα κατ' εξακολούθησην Φεστιβάλ που πραγματοποιούνται στην πόλη μας. Και ξεκινάμε: Διεθνής Έκθεση (γιατί μη μου πείτε ότι δε είναι Φεστιβάλ! απλά, είναι Φεστιβάλ τάπερ και μίξερ), Φεστιβάλ Τραγουδιού (που έπρεπε να φτάσουμε το 2006 για να βραβεύσουμε το Γιάννη μου το μαντήλι σου..) και καταλήγουμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Και μην νομίζετε ότι θα σταματήσουμε εδώ, προς Θεού μην ταράζεστε. Στη συνέχεια θα έχουμε Φεστιβάλ Χριστουγέννων, Φεστιβάλ Αποκριών, Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ με τίτλο " Πόσες φορές ο Ψωμιάδης νρόπιασε την πόλη σας", Φεστιβάλ Πατάτας κτλ. Δεν αγχώνομαι!! Είμαι σίγουρος ότι τα φρέσκα μυαλά των 70άρηδων που διοικούν το Δήμο θα σκεφτούν πολλά για να ικανοποιήσουν το αχόρταγο μένος που λέγεται: το απόλυτο-απολύτως τίποτα. Δεν πτοούμαι. Και θα περάσει ο καιρός, και θα μεγαλώσουνε αυτοί και τα παιδιά τους. Και παρόλο που θα είναι πλέον κι αυτά 60άρηδες, θα αναλάβουν το Δήμο και θα συνεχίσουν να "μεγαλουργούν". Προσοχή! Το "μεγαλουργούν" βγαίνει από το ότι "ειναι μεγάλη σε ηλικία", και όχι το ότι θα κάνουν μεγάλα πράγματα, μην τα μπερδεύουμε.

Κι εγώ στέκω εδώ, και κοιτώ το νερό, και πλέον ξέρω πιο νερό βλέπω. Άσχετα, που πιο νέος νόμιζα ότι βλέπω το νερό της Νύφης του Θερμαϊκού. Τώρα γνωρίζω ότι βλέπω το Νερό της Νύφης. Ποιας νύφης τώρα, δεν ξέρω. Μάλλον, της νύφης της γιαγιάς μου, που ήρθε από την Πόλη, και ήρθε με όνειρα για μια καινούρια "Πόλη". Που δυστυχώς, έγινε "Πολή την Κυριακή". Απλά, εμείς ακόμα δεν δίνουμε ταξίδια στο διάστημα, ( με έμφαση στο ακόμα).

Και για να προλάβω όλους! τους κακόβουλους, υστερόβουλους, οπισθόβουλους (ή κίνεδους, όπως τραγουδά ο Σφακιανάκης, -βέβαια μεταφορικά- γιατί οι κυριολεκτικά μου είναι απόλύτως συμπαθείς) και μικρόμυαλους, αντιπροτείνω την αντικατάσταση όλων των Φεστιβάλ, ή μάλλον την ταυτόχρονη δημιουργία Σχολών, που θα προσφέρουν τη δυνατότητα σε νέους, όχι απλά να παρακολουθούν τα Φεστιβάλ, αλλά να έχουν τη δυνατότητα και την υποστήριξη του Κράτους-Πόλη για να δημιουργήσουν. Ξέρετε άλλωστε τί έλεγα από μικρός ότι λείπει από τη χώρα μας; οι κυνηγοί ταλέντων. Γιατί, ότι ταλέντο κι αν έχουμε βγάλει, το έχουμε πρώτα εξάγει, για να το εισάγουμε μετά (και ακριβοπληρωμένο). Θα έπρεπε αυτό κάτι να μας λέει.

Αυτά προς το παρόν. Νομίζω ότι είναι αρκετά για Τετάρτη πρωί. Κάνω τον προσκοπικό μου χαιρετισμό. Και υπόσχομαι σύντομα ακόμη περισσότερα.