Είναι φορές που αισθάνομαι μοναχικός καβαλάρης. Κάτι σαν τον Lucky Luke.
Δεν πάει πολύς καιρός που συζητούσα με μια φίλη, η οποία μόλις επέστρεψε από την Αγγλία για να εγκατασταθεί μόνιμα εδώ, (παρά τις δικές μου επίμονες προσπάθειες να την μεταπείσω), η οποία μου εξέφραζε την απογοήτευσή της από το μέγεθος της αναξιοκρατίας στην Ελλάδα. Και αυτό, μόλις έναν μήνα αφότου επέστρεψε. Την ρώτησα τότε, κι εγώ με τη σειρά μου γιατί πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει. Η απάντησή, της καταλυτική. «Μα γιατί, μου λέει, πίστευα ότι θα με βοηθούσε ο τάδε, αλλά τελικά τα πράγματα είναι δυσκολότερα από ότι τα φανταζόμουν». Τότε ακριβώς ήταν, που ποιος είδε το θεριό (βλέπε Νίκος) και δεν το φοβήθηκε. Καλά, της λέω, τολμάς και γκρινιάζεις που το δικό σου «μέσο», δεν μπόρεσε να υποσκελίσει κάποιου άλλου? Βρε ουστ! Γι’αυτό λέω, νοιώθω μοναδικός καβαλάρης. Με προδιάθεση, και αέρα αισοδοξίας, ότι θα έρθει και πάλι ουρανός πιο γαλανός.
Από την άλλη, έχοντας για έναν χρόνο την ιδιότητα του φίλαθλου στην Αγγλία, και έχοντας παρακολουθήσει με τον συγκάτοικο μου, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεκαπέντε αναμετρήσεις των Pompey, αγανακτώ όταν αντικρίζω την ελληνική πραγματικότητα. Και η αγανάκτησή μου έρχεται όχι με το θάνατο του φίλαθλου του Παναθηναϊκού (για τον οποίο φυσικά και θλίβομαι), αλλά από την αντίδραση των παραγόντων του Παναθηναϊκού έπειτα από την ισοπαλία με την Καλαμαριά. Και ο νοών, νοείτο.
Γι’αυτό λέω, νοιώθω μοναχικός καβαλάρης. Με προδιάθεση, και αέρα αισοδοξίας ότι θα έρθει και πάλι ουρανός πιο γαλανός. Τον περιμένουμε χρόνια τώρα. Αλλά εδώ, στη Βόρεια Ελλάδα, έχοντας βγάλει ένδοξους πολιτικούς ανακατώστρες (βλέπε κουμπάρους, υπουργούς με την εγγύηση ομολόγου και άλλους) ίσως να αργήσει λίγο περισσότερο. Εκτός αν ο υπέρ-νομάρχης μας αποφασίσει ότι είναι αθηναϊκός ουρανός και τον εξοστρακίσει. Και δεν έρθει ποτέ. Γι’αυτό σας λέω, Lucky Luke στην Άγρια Φτωχομάνα.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς για την Εργατική Πρωτομαγιά*,
Νίκος
* Και μην ξεχνάτε, η 1η Μαϊου ΔΕΝ είναι αργία, είναι απεργία. Για όλους αυτούς που ματωσαν μπας και έρθει κάποτε ουρανός πιο γαλανός.
Δεν πάει πολύς καιρός που συζητούσα με μια φίλη, η οποία μόλις επέστρεψε από την Αγγλία για να εγκατασταθεί μόνιμα εδώ, (παρά τις δικές μου επίμονες προσπάθειες να την μεταπείσω), η οποία μου εξέφραζε την απογοήτευσή της από το μέγεθος της αναξιοκρατίας στην Ελλάδα. Και αυτό, μόλις έναν μήνα αφότου επέστρεψε. Την ρώτησα τότε, κι εγώ με τη σειρά μου γιατί πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει. Η απάντησή, της καταλυτική. «Μα γιατί, μου λέει, πίστευα ότι θα με βοηθούσε ο τάδε, αλλά τελικά τα πράγματα είναι δυσκολότερα από ότι τα φανταζόμουν». Τότε ακριβώς ήταν, που ποιος είδε το θεριό (βλέπε Νίκος) και δεν το φοβήθηκε. Καλά, της λέω, τολμάς και γκρινιάζεις που το δικό σου «μέσο», δεν μπόρεσε να υποσκελίσει κάποιου άλλου? Βρε ουστ! Γι’αυτό λέω, νοιώθω μοναδικός καβαλάρης. Με προδιάθεση, και αέρα αισοδοξίας, ότι θα έρθει και πάλι ουρανός πιο γαλανός.
Από την άλλη, έχοντας για έναν χρόνο την ιδιότητα του φίλαθλου στην Αγγλία, και έχοντας παρακολουθήσει με τον συγκάτοικο μου, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεκαπέντε αναμετρήσεις των Pompey, αγανακτώ όταν αντικρίζω την ελληνική πραγματικότητα. Και η αγανάκτησή μου έρχεται όχι με το θάνατο του φίλαθλου του Παναθηναϊκού (για τον οποίο φυσικά και θλίβομαι), αλλά από την αντίδραση των παραγόντων του Παναθηναϊκού έπειτα από την ισοπαλία με την Καλαμαριά. Και ο νοών, νοείτο.
Γι’αυτό λέω, νοιώθω μοναχικός καβαλάρης. Με προδιάθεση, και αέρα αισοδοξίας ότι θα έρθει και πάλι ουρανός πιο γαλανός. Τον περιμένουμε χρόνια τώρα. Αλλά εδώ, στη Βόρεια Ελλάδα, έχοντας βγάλει ένδοξους πολιτικούς ανακατώστρες (βλέπε κουμπάρους, υπουργούς με την εγγύηση ομολόγου και άλλους) ίσως να αργήσει λίγο περισσότερο. Εκτός αν ο υπέρ-νομάρχης μας αποφασίσει ότι είναι αθηναϊκός ουρανός και τον εξοστρακίσει. Και δεν έρθει ποτέ. Γι’αυτό σας λέω, Lucky Luke στην Άγρια Φτωχομάνα.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς για την Εργατική Πρωτομαγιά*,
Νίκος
* Και μην ξεχνάτε, η 1η Μαϊου ΔΕΝ είναι αργία, είναι απεργία. Για όλους αυτούς που ματωσαν μπας και έρθει κάποτε ουρανός πιο γαλανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: