5 Ιουλίου 2007

Άδειες κερκίδες..


Πάνε λίγες μέρες που έκανα έναν καινούριο φίλο. Που καθόλου καινούριος δεν είναι σε τούτη την πόλη. Ιστορία βαριά. Σαν τη φανέλα του Άρη - στο μπάσκετ. Στα χέρια μου σήμερα έπεσε ένα μικρό του βιβλίο. Λίγα ποιήματα, λίγα πεζά. Και νοιώθω ακόμα πιο σίγουρος για την επιλογή μου να τον βοηθήσω. Είναι σαν να βοηθάω την πόλη. Κι ας με πονάει αυτή. Με τη στασιμότητα και την απραξία. Εγώ θα συνεχίζω να προσπαθώ να την αλλάξω. Και θα συνεχίσω να γράφω. Όχι όμως για την πολιτική, μα κυρίος για Εκείνη. Αυτή, που με περίμενε χθες. Εμένα, μαζί με τα σπόρια. Άργησα. Αλλά είμαι εδώ. Κυρίως γι'αυτήν, μα και για την πόλη. Για να δούμε.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: