Bibliwn to Anagnwsma.

Με αφορμή του fpboy αποφάσισα να γράψω δυο λόγια για τα βιβλία του καλοκαιριού. Το φετινό, ήταν ίσως, από τα πιο παραγωγικά, σε επίπεδο μελέτης λογοτεχνικών βιβλίων, καλοκαίρια. Κάθε εβδομάδα, έβλεπα το ράφι να βαραίνει περισσότερο, μιας και τόσο μου έπαιρνε να τελειώσω κάθε βιβλίο. Όσο μικρό κι όσο μεγάλο κι αν ήταν. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές, που εισέπραξα αποδοκιμαστικά σχόλια πως περνούσα πολύ ώρα διαβάζοντας. Άλλοτε στην παραλία, άλλοτε σπίτι, στη βεράντα, στην πισίνα και φυσικά στην τουαλέτα. Μάλιστα, για να είμαι ειλικρινής, μπορεί να είχαν και δίκιο, μιας και το μόνο μέρος που δεν διάβασα ήταν ενώ οδηγούσα. Το τονίζω το «ενώ οδηγούσα» γιατί σε στάθμευση και περιμένοντας την παρέα, φυσικά διάβαζα..
Αυτό που ξεχώρισε το καλοκαίρι που μας πέρασε, ήταν το «Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα», που πολύ απλά σημαίνει γαμ..ήσι. Πώς είναι δυνατόν να μου πείτε, να μην σου αρέσει ένα βιβλίο που ο τίτλος του υπονοεί κάτι τέτοιο. Ο Νικολαΐδης έφυγε από κοντά μας, αλλά κατάφερε με το κύκνειο άσμα του, κυριολεκτικά να μας αφήσει να τον ζηλεύουμε μια ζωή. Συγκεκριμένα, για πάντα. Η γραφή του σκηνοθέτη/συγγραφέα/οραματιστή/επαναστάτη/ερωτύλου, ανεπανάληπτη. Σκληρή, σχεδόν τραχιά, ξεσηκωτική και μυστηριώδης. Ένα βιβλίο, που περήφανα θα βλέπω στην βιβλιοθήκη μου καθώς περνούν τα χρόνια. Και, σίγουρα θα ξαναδιαβαστεί. Έτσι για το ταξίδι..
Κατά τα άλλα το γαμ..ήσι το τρώμε όλοι εμείς, με τις εμπνεύσεις του διανοούμενου Υπουργού Οικονομίας, που βάλθηκε να εκκαθαρίσει το έθνος. Όλους εκτός των ευνοουμένων. Αυτών, που συμμετέχουν σε offshore εταιρίες, συναλλάσσονται με την Εκκλησία –και όχι για την σωτηρία της ψυχής τους-, στήνουν εκλογές, δημιουργούν νταβατζήδες και φυσικά κλέβουν το πορτοφόλι μας.. Αλλά για να τους ψηφίζουμε, μάλλον καλοί είναι..