October –thes

Η ζωή είναι ωραία! Με αυτή τη σκέψη ξύπνησα ένα από τα πρώτα κρύα πρωινά του φθινοπώρου. Επιτέλους, να μαζευόμαστε σπίτια μας, σκέφτηκα. Ο κρύος καιρός μας κάνει περισσότερο δημιουργικούς. Μαζεύεις τις σκέψεις σου, την αγάπη σου για εκείνη/εκείνον, θέτεις νέους στόχους και προσπαθείς να τους υλοποιήσεις, ελπίζεις πως η νέα χρονιά θα φέρει κάτι που θα αλλάξει ριζικά τη ζωή σου και αληθινά το πιστεύεις! Δεν είναι διόλου τυχαίο, το γεγονός, πως όλες οι βόρειο-Ευρωπαϊκές χώρες παρουσιάζουν υψηλότερη παραγωγικότητα, αποδοτικότητα και μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης από ότι αυτές της Λεκάνης της Μεσογείου. Θυμάμαι σαν χθες, όταν πριν από χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση με έστειλε στην Κοπεγχάγη για τη Σύνοδο Κορυφής των Νέων της Ένωσης. Εκεί, πέρασα αρκετές μέρες με μια ομάδα Ελλήνων συγγραφέων που είχαν επιλέξει την πρωτεύουσα της Δανίας για να μπορέσουν, άλλοι να ξεκινήσουν και άλλοι να ολοκληρώσουν το συγγραφικό τους έργο. Θυμάμαι σαν χθες να σχολιάζω πως, «Φυσικά εδώ μπορείς να συγκεντρωθείς, να φανταστείς και να ονειρευτείς περισσότερο, αφού θα ονειρευτείς το εκεί! Τον ήλιο, την θάλασσα, τις μυρωδιές της γης. Όταν είσαι εκεί, αυτά είναι πολύ φυσιολογικά και δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια!» Σήμερα, που προσπαθώ κι εγώ να γράψω, το Λονδίνο με καλεί σαν άλλες σειρήνες, που καλούσαν τον Οδυσσέα να πάει σ’ αυτές και όχι στην «πιστή» του Πηνελόπη. Εδώ δεν πρόκειται να απομονώσω ποτέ τις σκέψεις μου, για να σκεφτώ. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται.

Γράφω αυτά, καθώς διαβάζω στην Κυριακάτικη εφημερίδα μου, για τους ανθρώπους στην Ποντοκώμη, που κλήθηκαν με δημοψήφισμα να αποφασίσουν για το που θα μεταφερθεί το χωριό τους και συγκινούμε. Οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους πρόσφυγες από τον Πόντο, γίνονται ξανά πρόσφυγες. Για λόγους εθνικού συμφέροντος, όπως ανέφερε η ανακοίνωση της ΔΕΗ, μιας και στα έγκατα της γης –κάτω από το χωριό-, βρίσκονται μεγάλα κοιτάσματα λιγνίτη. Αυτό συμβαίνει, καθώς η ΔΕΗ ευθύνεται για το 50% της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου στη χώρα μας και το σχέδιο για την αξιοποίηση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας συνεχίζει να βαλτώνει.

Σε άλλη σελίδα της ίδιας εφημερίδας, διαβάζω για την επιστροφή του δικομματισμού και τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Μάλλον οι Έλληνες λειτουργούμε με χρονοκαθυστέρηση. Στα 15 σκάνδαλα αρχίζουμε να αντιδρούμε, μα όταν κάνουν το λάθος να πλήξουν το αυτοκίνητό μας –βλέπε τεκμήρια- τότε αντιλαμβανόμαστε το άδικο και την ατιμωρησία! Εύγε!

Εγώ, δράττω της ευκαιρίας μιας συνένταυξης του Αλέξανδρου Ρήγα, να κλείσω τα μάτια και να του ψιθυρίσω στο αυτί:

Αλέξανδρε, κάνε να είναι σενάριο αυτή η πραγματικότητα..