Έλληνα με πληγώνεις (ΙΙ).

Με τη δημοσιογραφική αλητεία. Με την αποδόμηση του πολιτικού συστήματος. Κατηγορώ τους δημοσιογράφους. Τρέφονται με τη σάρκα της Δημοκρατίας. Με τη δύναμη της αδυναμίας τους να αποδειχθούν πιο δυνατοί από ότι τους γέννησε η δύσμοιρη μάνα. Με την απαξίωση της πολιτικής. Ναι, υπάρχουν και αξιόλογοι  πολιτευτές. Αξιόλογοι δημοσιογράφοι. Ξοδεύουν τις περιουσίες που δημιούργησαν με κόπο για να προσφέρουν σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.  Αν όμως το εκλογικό σώμα επιλέγει ρουσφετολόγους και ξανθιές δεν ευθύνεται το σύστημα. Ο κακός μας ο καιρός ευθύνεται. Και η ανανδρία μας. Άντρες γυναίκες. Για τη βίζιτα δεν σου φταίει η ζωή.  Δείξτε μου ένα μοντέλο που πεινάει. Για το πιο καινούριο μοντέλο SLK εκδίδονται. Και εμείς το επιτρέπουμε. Το ξέχνάμε. Το περνάμε στα ψηλά. Το αποδεχόμαστε.

Ακούω offradio. Δεν μου κάνει καλό. Γιατί με κάνει να σκέφτομαι την πραγματικότητα. Δεν γουστάρω τις ξανθιές παρουσιάστριες που πηδιούνται για καλύτερη εκπομπή. Και οι μελαχρινές. Δεν γουστάρω να σπάνε βιτρίνες στο Κολωνάκι και στην Εγνατία και κανείς δεν επεμβαίνει. Έχω μόνιμα ένα ρόπαλο Baseball κάτω από το κάθισμα του αυτοκινήτου. Των Yankees. Εκλιπαρώ να μου δοθεί μια ευκαιρία να το χρησιμοποιήσω. Δεν μου αρέσει η σύγχρονή ελληνική πραγματικότητα.

Από τα 17 ξοδεύω τα χρήματά μου για να την βελτιώσω. Δεν σπάω του συνανθρώπου το κατάστημα. Κατεβαίνω στις εκλογές. Χάνω. Πληγώνομαι. Ασπρίζουν τα μαλλιά μου πιο γρήγορα απ’ τη στεναχώρια. Παρόλα αυτά δεν τα σπάω. Τα σπάω μόνο σ’ αυτούς που τα σπάνε. Αλλά  κυρίως στους γονείς τους. Το μόνο πράγμα στον κόσμο για το οποίο δεν χρειάζεσαι άδεια. Το πιο σημαντικό. Ο κάθε μαλάκας γίνεται γονιός.

Εξοργίζομαι. Πνίγομαι που μετά από 5 χρόνια ξεχνάμε ότι κάποια έκανε βίζιτα και πήρε το Mercedes. Κάνει οικογένεια. Κι αν εσύ το θυμάσαι. Είσαι μικρόψυχος, σου λένε. Καίγεται όλη η Ελλάδα. Μου δίνουν 3000 ευρώ. Ξεχνώ τα δέντρα. Τα πουλιά. Τα φίδια άλλωστε ποτέ δεν πεθαίνουν. Ψηφίzω την ίδια κυβέρνηση. Καταστρέφει την οικονομία. Την αξιοπρέπεια.  Απογυμνώνει την εκκλησία. Απογυμνώνει το ισχυρό στοιχείο του Ελληνισμού. Συνεχίζω να τη στηρίζω. Είμαι μαλάκας.

Περπατώ στην Τσιμισκή. Περπατώ στην Oxford. Περπατώ στην Place de la Concorde. Περπατώ στην Via Veneto. Περπατώ στην Qeenza. Οι άνθρωποι διαφορετικοί. Οι άνθρωποι ίδιοι. Έλληνα με πληγώνεις. Με πληγώνεις γιατί έχεις χάσει την ελληνικότητά σου. Γι’ αυτήν που με σταματούσαν κάτι περίεργοι στο Τόκιο και με θαυμασμό με ρωτούσαν αν είμαι ギリシャ語.

Είμαι.  Και δεν θα αφήσω τα λαμόγια να με κάνουν να το απαρνηθώ. Θα έρθει πάλι ο καιρός, που ο ουρανός θα είναι (ο) πιο γαλανός..