Slumdog Millionnaire ή Αλλιώς το Εκατομμυριούxo Κοπρόσκυλο.

Το αποφάσισα. Ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνω όσο ακόμα ελέγχω τον χρόνο και το κορμί μου πρέπει να επισκεφτώ την Ινδία. Με φίλους διάσπαρτους σε 5 μέρη της χώρας του 1 δισ. ανθρώπων, απορώ με τον εαυτό μου πως δεν το έχω κανει. Η ταινία για τα slumdogs (ναι δεν μου αρέσει η λέξη κοπρόσκυλα) μου το υπενθύμησε. Θα ακολουθήσεις; Ευελπιστώ. Πόσο έυχομαι να καταλάβεις ότι το νόημα δεν κρύβεται σε κοσμικά πάρτι. Σε ψεύτικους ανθρώπους με στυλάτα ρούχα. Ή με στυλάτους ανθρώπους με ψεύτικες ψυχές. Δεν θέλω να τους σφίγγω το χέρι. Με λερώνουν. Θέλω τα slumdogs να τα καταφέρνουν.
Η ταινία, αποτελεί μία ωδή στο Ινδικό Όνειρο. Να καταφέρουν τα παιδιά των παραγγουπόλεων την διαφυγή. Με την κοπέλα που αγαπούν. Με τη ζωή μπροστά τους. Η ταινία με πείσμωσε να πολεμήσω την ζητιανιά. Να συνεχίσω.Ναι, όσοι παρακολουθήσουν την ταινία θα καταλάβουν. Με το να ενισχύουμε τους επαίτες, ενισχύουμε τον ξυλοδαρμό μικρών παιδιών, όταν φέρνουν λίγα λεφτά. Ενισχύουμε τον τραυματισμό τους, γιατί ο πονεμένος πουλάει. Πονάω κι εγώ όταν βλέπω την μπροστινή Mercedes να ανοίγει το παράθυρο. Να δίνει λεφτά στο παιδάκι των φαναριών. Για να ξεπλύνει τις δικές του ενοχές. Τις δικές του αμαρτίες. Αμαρτάνει περισσότερο. Δεν θα ξεχάσω, πως πριν κάποια χρόνια στον Βαρδάρη έβλεπα έναν τύπο να οργανώνει 9-10 παιδάκια 7-8 χρονών και να τα διώχνει προς τα φανάρια. Εξοργίστηκα. Σκέφτηκα να τον πλακώσω. Δείλιασα. Το μετανοιώνω ακόμη. Την επόμενη θα τον κυνηγήσω.
Η ταινία είναι καταπληκτική από κάθε άποψη. Εικόνες. Ηθοποιοί. Σκηνικό. Σκηνοθεσία. Μουσική. Η Ινδία είναι μαγευτικός προορισμός. Για τη φιλοσοφία. Για το διαφορετικό. Για το ιδιαίτερο. Απλά μην παρανομήσετε. για το καλό σας.

Να τη δείτε. Άξιος ο θείος Όσκαρ.