30 Ιουλίου 2009

Παρελθόν-Παρόν= 1. Στον κουβά.

Ένα παρελθόν πιο λαμπερό από μέλλον. Ένα μέλλον πιο ομιχλώδες από ποτέ – αυτό φοβάμαι. Πώς είναι να ζεις σε μια χώρα, που ότι κι αν συγκρίνεις είναι κατώτερο από το παρελθόν; Τις τελευταίες μέρες διαβάζω ένα εξαιρετικό βιβλίο του McEwan, το “Εξιλέωση”, και μου είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθώ. Σχεδόν αδύνατο. Περνούν από το μυαλό μου όλα αυτά τα σημεία των καιρών. Με έναν πρωθυπουργό κατώτερο των περιστάσεων -χειρότερο από οποιονδήποτε προηγούμενο (ναι και του Μητσοτάκη)-, με ένα λογοκριμένο βίντεο του σημαντικότερου, ίσως, εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη, με μια γενιά που tagεται και pok(e)άρει, με έναν Δήμαρχο -ή μάλλον από έναν (βλέπε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) που έχουν πάρει την ανικανότητα αγκαλιά και της δίνουν φιλιά, με ένα πολιτικό σύστημα πιο φθαρμένο από ποτέ, με μια κοινωνία πιο διεφθαρμένη από ποτέ και από μια απούσα πνευματική ηγεσία, που έχει αντικατασταθεί από ένα τρισάθλιο/γελοίο/αστείο/κωμικοτραγικό/μπερλουσκονικό star system. Ναι, κυρίες και κύριοι, νεο-έλληνες και νέο-ελληνίδες, ας περάσουμε να πάρουμε το βραβείο μας, που από το 1950 μέχρι σήμερα, έχουμε μεταλλαχτεί παντελώς.
Δεν είναι, σχεδόν, τραγικό πως στην δεκαετία του '50, οι αστέρες που απασχολούσαν τα μέσα ήταν ο Σεφέρης, ο Καζαντζάκης, ο Παλαμάς, η Λαμπέτη και ο Χορν, ενώ σήμερα μας απασχολεί η Πετρούλα, ο Ζορό/Νομάρχης, τα στήθη της τάδε και όλοι αυτοί που εμφανίζονται στα τηλεσκουπίδια; Δεν είναι, απλά συνταρακτικό; Δώστε του λίγο χρόνο και είμαι σίγουρος πως θα καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα. Για σκεφτείτε, μόνο, την απόσταση που χωρίζουν όλους αυτούς, για να μην μιλήσουμε για τις πράξεις τους; Να γράψω ένα δοκίμιο ή να βάλω σιλικόνη στα βυζιά μου; Ιδού η απορία. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, και θα εκτιμούσα την γνώμη σας. Για το δικό μου μυαλό είναι απλά ασύλληπτο, να ασχολούμαι με το αν η συμπαθέστατη, κατά τα άλλα, Χρηστίδου, θήλασε το μωρό της on air ή αν η Τατιάνα υπέγραψε στο τάδε κανάλι. Με μας τί γίνεται ρε παιδιά; Ή για να χρησιμοποιήσω την αγαπημένη μου έκφραση, του λατρεμένου Αυλωνίτη, πού πάμε ωρέ πουουου πάμε; Πουθενά, απαντώ.
Από τη μία, η μεσαία τάξη, που όπως πάντα, φοβάται τις αλλαγές και ικανοποιείτε με την παρούσα κατάσταση στο φόβο μήπως τα πράγματα αλλάξουν και επιστρέψουν στη χαμηλότερη, με μια χαμηλή/εργατική τάξη που μάχεται στον αδυσώπητο αγώνα της επιβίωσης, με μια μεγαλομεσαία τάξη που προσπαθεί να γίνει celebrity και με μια μεγαλοαστική τάξη, που απλά τρίβει τα χέρια της. Δεν ήταν έτσι όμως. Ποτέ δεν ήταν. Ακόμα και στην σκληρή Βρετανική αστική τάξη που περιγράφει ο McEwan, ο πλούσιος γαιοκτήμονας βοηθά τον γιο της παραδουλεύτρας να σπουδάσει – να μορφωθεί-να αλλάξει. Εδώ, σ'αυτή τη νεοελληνική κοινωνία που ζούμε, επιτρέπουμε σε όλους αυτούς να δίνουν στον Τσίλντρες (ή όπως αλλιώς λένε αυτός ο τύπος, που μοιάζει με τον πρωταγωνιστή του Scary movie που όλο την έπινε), αλλά δεν μπορούν να στηρίξουν μια εφημερίδα, να στηρίξουν ένα εργοστάσιο.
Από την άλλη, έχουμε μια κυβέρνηση που με τρομάζει. Με αγχώνει και με τρομοκρατεί. Με έναν επικεφαλή αυτής, που προκαλεί καταιγισμό αρνητικών σχολίων στο Ευρωπαϊκό στερέωμα. Δεν θα πω άλλα. Απλά να ξέρουμε πως είχα διαβάσει μία έρευνα που ανέλυε ότι οι πρωθυπουργοί των χωρών/μελών της ΕΕ είναι κατά κάποιον τρόπο ο καθρέφτης του μέσου πολίτη. Να με συμπαθάτε αλλά εμένα δεν θέλω να με ταυτίζουν με τον Κωστάκη.
Δεν ξέρω το σκοπό αυτού του post. Είναι η πρώτη φορά που ήθελα να κάνω ψυχανάλυση, αλλά μιας και αντιπαθώ τους ψυχαναλυτές, είπα να μιλήσω σ΄εσάς. Καλημέρα. Πέρα, ως πέρα. ( Ελπίζω να μην είναι κανείς ψυχαναλυτής και παρεξηγηθεί. Αν υπάρχει κανείς ανάμεσά σας, εσένα σε συμπαθώ, τους άλλους εννοούσα).

12 σχόλια:

  1. εεε οχι και στον κουβα. άσσο κυκλωμένο το παίζω αυτο εδω και χρόνια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ψυχραιμία ταχυδρόμεεεεεεεεε....
    Είναι λύση στο προβλημα πάντως, το νετ...
    Αντί για καναπέ, μπλογκάρεις...
    Τόσο απλό...
    Καλημέρα κιόλας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κάθε πέρσι και καλύτερα; πότε θα κάνει ξαστεριά; πότε θα δούμε μία άσπρη μέρα; νομίζω η μόνη διαφορά, ε καλά όχι η μόνη, αλλά μία διαφορά είναι ότι η ελλάδα είναι μικρή χώρα. και το παραμικρό μοιάζει μεγάλο. παντού, εκεί που υπάρχει τηλεόραση ή μεσημεράδικα, υπάρχουν όλα αυτά. το θέμα δεν είναι ποιος τα χάλασε με ποιον και γιατί και πώς. το θέμα είναι πώς και πόσο πληρώνονται αυτοί που μας τα λένε. και το θέμα είναι ότι μισοί τους ακούνε, μισοί όχι. στην τελική ιδιωτική τηλεόραση είναι έχει δικαίωμα να εκπέμπει ότι θέλει. και εφημερίδα. και ράδιο.
    το θέμα είναι ότι εμείς οι ίδιοι εξαθλιωνόμαστε όλο και πιο πολύ, με χίλια δυο, οπότε μοιάζει να πιστεύουμε σε ένα απατηλό όνειρο να ξεχαστούμε. μα πάντα υπάρχουν πολλοί που αντιστέκονται. σε πολλά. και το κάνουν αθόρυβα. και ίσως πιο ουσιαστικά. το θέμα είναι να μην μένουμε στο περιτύλιγμα. και να ψάχνουμε. μοιάζει όπως παλιά. που ακούγαμε ένα τρομερό κομμάτι και το ψάχναμε μήνες στα δισκάδικα. γιατί δεν το έφερνε κανείς. και το βρίσκαμε μετά μήνες. όμως κάπου το ακούσαμε. το ψάξαμε. το απαιτήσαμε. και τελικά το αποκτήσαμε. απλό. είναι σαν το πράσινο που παραπονιόμαστε ότι δεν έχουμε. και βαριόμαστε να φροντίζουμε πέντε και δέκα γλάστρες στην δική μας αυλή και στο δικό μας μπαλκόνι. ακόμα πιο απλό ;)
    καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όοοοολο το ποστ σε μία εικόνα. :) Ψυχραιμίααααα, Ταχυδρόμεεεε!

    έλα, έλα... μερεντοφιλί! (γιατί ο άλλος πήρε αγκαλιά όλα τα γλυκά και δεν αφήνει ούτε να πλησιάσω. Ωσάν κακός Σκρούτζ, απαπαπαπα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα!!!
    Τώρα να σου πω ότι θα συμφωνήσω, όχι επειδή τα έχω ζήσει αλλά επειδή τα βλέπω σε βιβλία, σε ταινίες και παντού...
    Φαντάζομαι έπεσε το επίπεδο πια.. άλλες προτεραιότητες τώρα, άλλες τότε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η λεξη που με ταρακουνησε απο οσες χρησιμοποιησες ηταν "με τρομοκρατει"...ακριβως ετσι αισθανομαι κι εγω. Η ασυδοσια και η αυθαιρεσια καθε "εξουσιας" (βλ. δικαστικη, πολιτικη, θρησκευτικη, αστυνομικη), τα εγκληματα, τα ατιμωρητα εγκληματα σε βαρος πολιτων, ο φοβος που βλεπω στα ματια των συνανθρωπων μου...να μην εκφραστω, να μη με καταλαβουν, θα στοχοποιηθω, θα χασω τη δουλεια μου, ολο αυτο το αρωμα χουντικης επαρσης, με τρομαζει... με τρομαζει γιατι το αποδεχομαστε, δεν το τιναζουμε απο πανω μας...γιατι ο basnia εχει δικιο. Ναι μεν, εχουν επιτηδες στενεψει ασφυκτικα τις επιλογες μας, εχουν επιτηδες παγιδεψει τη ζωη μας αναμεσα σε ενα διαρκες τρεξιμο και μια διαρκη υποκουλτουρα, αλλα εμεις το εχουμε επιτρεψει. Αν κλειναμε ολοι την τηλεοραση, μεχρι να παψουν να μας προβαλουν σκουπιδια, θα επαυαν να μας προβαλλουν σκουπιδια!
    Και ναι, ειναι οι πολιτικοι ο καθρεφτης της κοινωνιας, του πολιτη!
    Ας καμαρωσουμε λοιπον τα μουτρα μας!
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μαθαμε στα ευκολα , χαλαρωσαμε πολυ , εχουμε βουλιαξει στους καναπεδες , εχουμε βαρυνει απο το φαγητο , που καιρος για σκεψεις ποιος ειναι προθυπουργος , ξεχναμε πολυ ευκολα δυστηχως . για να ανατραπει το σκηνικο πρεπει να γινει κατι μεγαλο συνταρακτικο που να εχει τεραστιες επιπτωσεις σε ολους , αν και πιστευω οτι και τωρα υπαρχουν αρκετοι αξιολογοι ανθρωποι που σιωπουν η ενεργουν και κανουν πραγματα περα απο μμε κα ιτη δημοσιοτητα της τηλεορασης .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. με καλυψαν οι προηγουμενοι κ κυριως ο ηφαιστιωνας
    καλησπερες ταχυδρομε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ταχυδρόμε, η Μαριλίτσα ετοίμασε πλούσιο τραπέζι! Έλα αμέσως γιατί αν αργήσεις εγώ κι ο Γιώργος θα τα φάμε όλα μόνοι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πες εσύ ... και εγώ θα γράφω... ή και θα ζωγραφίζω εάν θες...

    Το θέμα έχει παρελθόν μεγάλο ... και η σημερινή κατρακύλα... δύσκολα έχει γυρισμό...

    Δυστυχώς λείπουν αυτοί που θα βγουν μπροστά και θα φωτίσουν... οπότε ο σκοταδισμός θα συνεχίζει για καιρό να βασιλεύει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νομίζω πως η δική σου ψυχανάλυση τα είπε όλα και στη θέση της δικής μου που δεν θα μπορούσα ίσως να εκφράσω με καλύτερα λόγια από τα δικά σου.

    Και αν όχι ψυχανάλυση, τότε σκέψεις...

    Σκέψεις άλλοτε απαισιόδοξες και άλλοτε προβληματισμένες.

    Το μόνο που προπαθαώ να με κρατά αισιόδοξη είναι πως η χώρα μας πάντα προχωρούσε από τύχη. Η δεύτερη σκέψη είναι πως κάθε κοινωνία έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Τώρα θα μου πεις, μήπως η κοινωνία μας βρίσκεται αυτή την εποχή στα πολύ κάτω της? Θα σου απαντήσω πως ναι...Μα ότι κατεβαίνει ξαναανεβαίνει...Δεν ξέρω πότε...Ισως πάρει καιρό...Που θα βρούμε το φως??? Στην προσπάθεια τουλάχιστον να μην αφεθούμε να αλλοτριωθούμε και εμείς και να μας παρασύρει το μαγιουδάκι της Πετρούλας και το life style της τάδε ή της δέιναι καλλιτέχνιδος...

    Κι όταν θάρθουν ποιοτικότεροι άνθρωποι στη ζωή μας τότε θα εξακολουθούμε να τους αναγνωρίζουμε...Το θέμα είναι να μην χαθούμε και εμείς μέσα στη μάζα, και ας μας λένε "αλλοιώτικους" ανθρώπους...

    Καλημέρες πολλές

    ΥΓ. Πολύ απολαμβάνω τον τρόπο που εκφράζεις τις σκέψεις σου, να κάνεις τακτικά τέτοιου είδους ψυχαναλύσεις. Τις θεωρώ πολύ εποικοδομητικές

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: