Φαινόμενο λέμε!

Φαινόμενο είναι, πώς περνάνε 29 χρόνια. Τόσα έχουν περάσει από τότε που τα πνευμόνια μου πόνεσαν από την εισπνοή αποστειρωμένου αέρα χειρουργείου. Που κατούρησα τον γιατρό. Πού άγγιξα στήθη. Που έκλεισα το μάτι στη νοσοκόμα. Που άνοιξα τα μάτια. Η αλήθεια είναι πως τελικά αν τη ζεις όπως της αξίζει δε είναι μικρή. Απλά, τη σπαταλάμε δεξιά αριστερά. Και έπειτα γινόμαστε άπληστοι. Απληστία και στη ζωή την ίδια. Σου δίνουν βλέπεις, ένα Υπουργείο για ένα χρόνο και ζορίζεσαι όταν το αφήνεις. Σου δίνουν τη ζωή και ζορίζεσαι, επίσης, όταν πρέπει να την αφήσεις. Κάνε στο Υπουργείο σου αυτά που πρέπει για να σε μνημονεύουν οι επόμενοι, και άφησε κατά μέρος τις πλεονεξίες. Ζήσε τη ζωή, όπως της αξίζει και μην ζητάς πολλά! Ή τουλάχιστον ας τη ζήσουμε ακόμα κι αν παρακαλάμε για μία μέρα ακόμα, τουλάχιστον δεν θα μετανιώνουμε!

Όπως καταλάβατε έχω γενέθλια. Τα δώρα παρακαλώ να αποσταλούν στο γραφείο, με δική μου χρέωση!