Χριστού-γεννα. The sequel. Editorial Δεκεμβρίου.

Ποτέ δεν κατάλαβα τη διαφοροποίηση του ονόματος Χρήστος με τον Χριστό. Είναι από τα μυστήρια του κόσμου. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να φορολογηθεί η Εκκλησία. Να φορολογηθεί το κεφάλαιο. Οι λαϊκοί τραγουδιστές. Οι γιατροί. Οι μεγαλοδικηγόροι. Το κεφάλαιο. Τίποτα δεν θα πετύχουμε, όμως, αν δεν φορολογηθούν τα λαμόγια. Μικρά και μεγάλα. Ο σάπιος ιστός μιας κοινωνίας που ήρθε και κατσικώθηκε στο σβέρκο μας, στις αρχές του 2000. Και πρέπει να γίνει. Να δικαιωθεί η εντιμότητα των πολλών που δεν οδηγούν Porsche με δανεικά λεφτά. Δεν φωνάζουν για το κράτος που δεν λειτουργεί, ενώ οι ίδιοι φοροδιαφεύγουν. Ήρθε η ώρα να πέσουν κεφάλια.

Παρακολουθώ τον Υπουργό Οικονομίας να προσπαθεί να πείσει τους Ευρωπαίους ηγέτες για μια εντιμότητα που δεν μπορούμε να πείσουμε ότι έχουμε. Είμαστε corrupted, φίλοι μου. Κοινώς, διεφθαρμένοι. Παραφράζοντας το λαϊκό γνωμικό, η χώρα μας δεν πρέπει να φαίνεται έντιμη, πρέπει και να είναι. Βρέθηκα σε πολλές και διαφορετικές, σε ποιοτικά χαρακτηριστικά, παρέες στο Λονδίνο και η ερώτηση από όλους ήταν κοινή: Πώς τα καταφέρνετε εσείς στην Ελλάδα να ξεγελάτε τους υπόλοιπους και να μην βελτιώνεστε στη διαφθορά. Δεν σας ενοχλεί ότι  καποιοι πλουτίζουν σε βάρος σας; Μας ενοχλεί απαντούσα, με στόμφο. Δεν έπειθα.

Στην αρχή ήταν οι εφοριακοί. Μετά οι λιμενικοί. Το τελωνείο. Το μηχανολογικό. Η πολεοδομία. Το υγειονομικό. Η αστυνομία. Οι τραπεζικοί. Οι δημοτικοί υπάλληλοι. Η Δημοτική αστυνομία. Οι δημοσιογράφοι. Και μετά ήρθε ο ιδιωτικός τομέας. Όλοι αυτοί που έχουν επενδύσει αποταμιεύσεις δεκαετιών. Που για να κάνουν τη δουλειά τους έπρεπε να συνδιαλαγούν με όλους αυτούς. Που για να γίνει η δουλειά τους –νόμιμη και μη- θα έπρεπε να λαδώσουν. Να δώσουν φακελάκι. Και γίνονταν συνένοχοι. Συμμέτοχοι. Είναι διαδραστικό το σπορ βλέπεις. Το δούνε και λαβείν. Και όλοι αυτοί που βλέπανε και δεν μιλούσανε. Δεν τα παίρνανε. Αλλά, δεν κατέδιδαν αυτούς που το έκαναν. Δεν μας έμαθαν, από μικρούς, να κρίνουμε βλέπεις. Καρφί ήταν όποιος κατέδιδε, ακόμα και το άδικο. Βαθιές οι τομές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Το κακό έχει μεγάλες ρίζες.

Είναι γνωστό ότι τα καταφέρνουμε ως χώρα, πάντα, την τελευταία στιγμή. Και αυτή ήρθε. Να καθαρίσουμε τον τόπο. Το μαύρο χρήμα. Να επιτρέψουμε στους καθαρούς πολίτες, που αγαπούν τη χώρα, να νοιώσουν ευνομούμενοι πολίτες. Να νοιώσουν πως δικαιώνονται. Το κράτος λειτουργεί. Παρακολουθώ το βλέμμα του πρωθυπουργού, που αποπνέει ειλικρίνεια. Να κάνει βαθιές τομές. Να αλλάξει τα πάντα. Και πάνω από όλα να αλλάξει τις συνειδήσεις μας. Να πάψουμε να κοιμόμαστε ήσυχοι αν είμαστε απατεώνες. Να μην τους αφήνουμε να κοιμούνται ήσυχοι. Η εντιμότητα, βλέπεις, δεν είναι χωριό της Ηπείρου. Είναι στάση ζωής.

Όλοι εδώ στο Libre, σας ευχόμαστε να περάσετε τις πιο χαρούμενες γιορτές της ζωής σας. Ρίξτε το έξω. Η ευτυχία, ως γνωστόν, δεν εξαγοράζεται. Χαρίζεται. Από Εκείνον. Που ήρθε για μας.