All Saints. Σαν να λέμε Αγίων Πάντων. (γιατί αν σκεφτόμαστε μόνο την κρίση την κάτσαμε τη βάρκα)

Τέτοια μιζέρια δεν την έχω ξαναζήσει. Ανήκω, βλέπετε, στη γενιά που μεγάλωσε με το μότο η φτώχια θέλει καλοπέραση, αλλά που δεν επιβεβαιώνεται τον τελευταίο καιρό. Η μόνη εξήγηση που υπάρχει είναι η αυτονόητη. Με το ζόρι θέλουνε να μας μιζεριάσουνε. Ο Έλληνας, κύριε Μπαρόζο μου, είναι έξω καρδιά δεν περιορίζεται σε καλούπια. Ο Έλληνας έχει αποδείξει πως όταν χρειάζεται, την τελευταία στιγμή, ξεπερνάει τον εαυτό του και τα καταφέρνει. Έτσι και τώρα φαίνεται πως έχουμε κατανοήσει τη σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα της στιγμής. Η εθνική συστράτευση και συνεργασία είναι απαραίτητη για να βγούμε από την κατάσταση που έχουμε περιέλθει. Συμβουλή του μήνα: παίξτε το παιχνίδι των αποδείξεων, έχει πλάκα και συμφέρει.

Ο μήνας που μας πέρασε είχε λίγο από όλα. Ωραίο φαγητό σε δόσεις, κινηματογράφο με νέες σελίδες, θεατρικές παραστάσεις, ψώνια και βόλτες ατελείωτες με συντροφιά τον Θερμαϊκό.

Οι θεατρικές παραστάσεις που έκλεψαν την παράσταση ήταν ο Βασιλιάς Υμπύ του Αλφρέντ Ζαρύ και τα παιδιά της πιάτσας του Τσιφόρου σε θεατρικό κείμενο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Ο Υμπύ μάλλον δεν έκανε για βασιλιάς και του στοίχισε λίγο παραπάνω. Εμείς, ως γνωστόν αργοπορημένοι στην παράσταση αλλά μας βάλανε και είδαμε το πρώτο μέρος δίπλα από τα φώτα. Να είναι καλά οι άνθρωποι. Η σκηνοθεσία ήταν καλή αλλά αυτό που έκλεψε την παράσταση ήταν τα σκηνικά και τα κοστούμια. Κάτι σαν παράσταση κόμικς. Μαγικό. Τα παιδιά της πιάτσας από την άλλη είναι μια πολύ καλή παράσταση. Η δουλειά που έκανε ο Γιώργος στο κείμενο τού έδωσε μια φρεσκάδα και το έφερε στα μέτρα της σημερινής εποχής. Εκπληκτικό. Η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη από τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ε. Μανωλοπούλου και την μουσική του Α. Πρίφτη. Μια πολύ καλή δουλειά που σας ξορκίζω να δείτε μιας και βρίσκω απαράδεκτο τέτοιες παραστάσεις να μην γεμίζουν τη σκηνή του Σωκράτης Καραντινός. Μην το χάσετε!

Το εστιατόριο που θα σας προτείνω αυτό το μήνα είναι η Μαύρη Θάλασσα. Ένα μικρό ουζερί/ψαροταβέρνα που αξίζει να αφήσετε την αστική ζωή τους κέντρου και να απομακρυνθείτε λίγο προς την Τούμπα. Στο 63 της Ανατολικής Θράκης στην Κάτω Τούμπα βρίσκεται από το 1926 η καλύτερη, μάλλον ψαροταβέρνα της πόλης. Οι μεζέδες είναι αποκλειστικά θαλασσινοί. Θα ξεχωρίσω τη λακέρδα από παλαμίδα, που συνόδευσα με ένα καραφάκι ούζο. Μαγεία. Η βασική σαλάτα του μαγαζιού είναι μια ποικιλία με μπόλικο κεφαλοτύρι που μυρίζει επαρχία και σπίτι με μπαξέ. Όπως τότε που με τον παππού μαζεύαμε τις σαλάτες. Τα θράψαλα στη σχάρα μαζί με τον γιακά της σφυρίδας κλάψανε την παράσταση. Γεύσεις που ευωδιάζουν ιώδιο και κάνουν τη συνταγή μιας ψαροταβέρνας επιτυχημένη. Ευτυχώς παραμένει ακόμα μυστικό των καλοφαγάδων και δεν γίνεται το αδιαχώρητο. Γεμίζει, ανθρώπινα.