Γερμανίας το ανάγνωσμα

Έχω την εντύπωση πως τον τελευταίο καιρό κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Κυρίως οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί αναλυτές. Που δεν μιλούν για αυτό που όλοι σκεφτόμαστε: την υποκρισία της Γερμανίας στο θέμα της δυσκολίας της Ελλάδα να δανειστεί καθώς και γενικότερα την δυστοκία που δείχνει σε σημαντικά για την Νομισματική και φυσικά Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα προσπαθήσω να κάνω μια αναφορά σε παραδείγματα που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Δεν επιθυμώ σε καμία περίπτωση να μας απαλλάξω από τις ευθύνες σαν κράτος. Να βρεθούν οι ένοχοι και να πληρώσουν. Και με φυλακή.

Η υποκριτική στάση της Γερμανίας, όμως, έγκειται στο ότι τα τελευταία 53 χρόνια είναι ο μεγάλος κερδισμένος της Ένωσης. Μια χώρα διαλυμένη και ντροπιασμένη βγήκε από το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και πολύ γρήγορα αγκαλιάστηκε (για διάφορους και διαφορετικούς  λόγους) από την διεθνή κοινότητα. Με μεγάλη ευκολία ξεχάστηκε το κακό που έκανε στην ανθρωπότητα. Δικαίως, έγινε αποδεκτή η διάθεση για λύτρωση. Κι έτσι κάπως φτιάχτηκε η πρώτη Ένωση Χάλυβα και Άνθρακα. Τα χρόνια περνούσαν και οι αγορές πίεζαν. Έτσι άρχισαν να έρχονται οι διευρύνσεις που δεν είναι σίγουρο πως ωφελούσαν το ίδιο τους άλλους, όπως για παράδειγμα την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Αλλά συνεχίζονταν να αυξάνονται τα κράτη-μέλη και συνεχίζονταν να αυξάνονται οι πελάτες των γερμανικών προϊόντων. Έτσι κάπως έγινε και η απότομη διεύρυνση των 12 παρά τις έντονες αντιθέσεις ακαδημαϊκών και πολιτικών προσωπικοτήτων για το γρήγορο της απόφασης. Και αυξήθηκαν οι πελάτες κι άλλο. Οι δρόμοι έγιναν –για να περπατούν τα Γερμανικά αυτοκίνητα-, οι τουρκικές προκλήσεις συνεχίστηκαν –για να πουλιούνται τα γερμανικά υποβρύχια-, οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας δημιουργήθηκαν –για να πουλιούνται τα γερμανικά μηχανήματα, το ευρώ μπήκε στη ζωή μας –για να ωφελούνται οι γερμανικές συναλλαγές, οι χώρες ήρθαν πιο κοντά και τα σύνορα άνοιξαν –για να ταξιδεύουν και οι Γερμανοί πρώτα από όλους μιας και είναι στο κέντρο της Ευρώπης πιο εύκολα παντού, η διεύρυνση έγινε για να αναπτυχθούν τα γειτονικά στη Γερμανία κράτη και έπειτα ήρθε η κρίση. Και όλα άλλαξαν. Άρχισε η γκρίνια. Και έπειτα άρχισε η δημοσκοπική πίεση στην Γερμανική κυβέρνηση που ενώ γνωρίζει πως μόνη λύση είναι η στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τη στήριξε με σθένος. Διότι για πρώτη φορά θα έπρεπε να προσφέρει χωρίς αντάλλαγμα. Αυτή είναι η ουσία. Για πρώτη φορά η Γερμανία θα στήριζε την Ένωση χωρίς άμεσο αντάλλαγμα. Και εκεί έλειψε το πολιτικό σθένος και η σοβαρότητα.

Βλέπετε, κανένας δεν μιλάει για παράδειγμα για τη Μεγάλη Βρετανία που είναι δεύτερος μεγαλύτερος net contributor στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Που στο κάτω κάτω προσφέρει σε τόσο μεγάλο βαθμό και ο κόσμος νομίζει πως δεν το κάνει. Δεν στηρίζει την Ένωση. Αλλά τη στηρίζει η Μεγάλη Βρετανία την Ένωση κι ας μερικές φορές δεν πιστεύει τόσο σ’ αυτή. Η μόνη αλήθεια είναι πως η Γερμανία έχει επικοινωνήσει το θέμα καλύτερα. Το πήρε πάνω της και το προώθησε. Αλλά πρέπει να μην ξεχνάμε πως σε μια παρέα αυτός που είναι ο καλός ο φίλος είναι αυτός που παραμένει αφανής και στηρίζει στα δύσκολα. Έτσι Nikola? Κι ας έχει κάνει κουταμάρα ο φίλος μας. Όταν μάλιστα πρόκειται για μια παρέα όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση αξίζει να δώσεις και την ψυχή σου. Γιατί χωρίς αυτή θα είμαστε τώρα κάπου στον 5^ο Παγκόσμιο πόλεμο. Μάλλον.