Great expectations

Μεγάλο στοίχημα για το φετινό καλοκαίρι είναι ο Ελληνικός τουρισμός. Έχουν βάλει άραγε μυαλό όλοι αυτοί που πουλούσαν την τοματοσαλάτα 10 ευρώ; Ή ακόμα χειρότερα αυτοί που χρέωναν βάση την εθνικότητα του πελάτη; Βρέθηκα πριν από μερικά καλοκαίρια στον μαγικό Τολό (ε;) και άκουγα τους σερβιτόρους να φωνάζουν χωριάτικη Ε και χωριάτικη Ξ!! Άλλη τιμή χρεώνανε στους Ελληνες και άλλη στους Ξένους. Τους διώχνουμε τους τουρίστες γιατί δεν τους φροντίζουμε. Θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως ο μέσος Βορειοευρωπαίος δουλεύει σκληρά για 11 μήνες και πηγαίνει 1 μήνα διακοπές. Εκεί ξοδεύει τα λεφτάκια που με ιδρώτα βγάζει, χωρίς να κλέβει το κράτος του και φυσικά επιθυμεί το καλύτερο. Δεν έχει την υποχρέωση να ανέχεται κέναν αγέλαστο και αγενή Ελληνάρα που τον σερβίρει από υποχρέωση. Έχει κι αλλού θάλασσες που προσφέρουν δροσιά…

Μ’αυτά και με άλλα πολλά γέμισε τουρίστες η Σμύρνη, η Κωσταντινούπολη και όλα τα παράλια της γειτονικής χώρας. Κι εμείς μείναμε να κυνηγάμε τον εσωτερικό τουρισμό τον οποίο κυνδινεύουμε επίσης να χάσουμε! Πείτε μου άλλωστε γιατί να προτιμήσω την Μύκονο και τη Σαντορίνη όταν με μισά λεφτά θα πάω στην Σαρδινία ή στην Νότια Ισπανία και θα με σέβονται. Προβληματικός ο τουρισμός και είναι αλήθεια πως αν χάσουμε και το φετινό καλοκαίρι, το τρενο θα έχει χαθεί. Γι’αυτό εμείς αγαπάμε τη Χαλκιδική και ελπίζουμε να συνεχίσει να μας αγαπάει κι αυτή..

Ο Ιούνιος ήταν ένας πολύ ενδιαφέρον μήνας. Βόλτες τα δειλινά στην παραλία, στα στενά της Βαλαωρίτου, στην Αθήνα κάτω από την Ακρόπολη, στην Κρήτη και στην Κέρκυρα να παρουσιάζω τον Κύριο Ευρωπαίο κι αυτός να συστήνεται σαν κανονικός άνθρωπος. Να ακούω στο ραδιόφωνο το Empire State of Mind και να ταξιδεύω στη Νέα Υόρκη καθώς διασχίζω τον εκπληκτικό δρόμο Θεσσαλονίκης-Ιγουμενίτσας. Να φοράω το καινούριο T-Shirt με τον Κύριο Ευρωπαίο και να χαζεύω το καινούριο site της mangel-wurzel.gr. I love my new T-Shirt!

Η πρώτη επιλογή γι’αυτό το καλοκαίρι, φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι το Les Zazous. Το όνομα προέρχεται από μια τάση που επικράτησε το ’40 όπου νέοι ντυνόντουσαν με αγγλικό ή γαλλικό στυλ και γούσταραν swing. Όπως κι εμείς! Η θέα είναι η καλύτερη που μπορεί να προσφέρει αυτή η πόλη και μαζί με τον θαλασσινό αέρα θα σας βοηθήσουν να συνοδεύσετε το δείπνο σας. Στην αρχή ξεκινήσαμε με καρπάτσιο μόσχου πασπαλισμένο με χοντρό αλάτι και βαλσάμικο. Η πράσινη σαλάτα με ρόκα και λόλο ρόσο καθώς και τα σπαράγγια με χαμόν ιμπέρικο άνοιξαν το δρόμο. Για κυρίως πιάτα η παρέα κινήθηκε σε διαφορετικά μονοπάτια. Εγώ επέλεξα ένα αχτύπητο φιλέτο μέτρια ψημένο. Ο Τζέικ για ακόμα μία φορά μάγεψε. Τα κρασί που συνόδευσε αυτό το δείπνο ήταν ο Γυμνός Βασιλιά 2009 και ήταν επιλογή του Γαλανού.

Η επόμενη επιλογή αφορούσε μεσημεριανό ουζάκι σε εντελώς διαφορετικό concept. Είναι προτεινόμενο γι’αυτόν αλλά και για κάθε μήνα. Τα Σαμαράκια στην Πυλαία. Για 10 περίπου χρόνια ο Στέφανος και η παρέα του μας προσφέρουν τις καλύτερες επιλογές. Έχω την αίσθηση πως έχω μεγαλώσει μαζί μ’ αυτό το μαγαζί. Μέσα στον Μαη το επισκεφτήκαμε μαζί με τη γνωστή παρέα της Κυριακής και απολαύσαμε τα φρέσκα μπαρμούνια και το κεφαλόπουλο στη σχάρα. Τα καλαμάρια στη σχάρα παρέα με ούζο Ματαρέλη και οι φρεσκοκομένες σαλάτες μάς έστειλαν αδιάβαστους για καφέ μήπως και συνέλθουμε από τα ούζα…

Η τελευταία επιλογή έρχεται από την Αθήνα και ονομάζεται Scala Vinoteca. Το Scala βρίσκεται στη σκάλα της Σίνα και τραβάει σαν μαγνήτη όλους τους ψαγμένους –εικαστικά και γευστικά- της πρωτεύσουσας. Έξυπνο project που κατηγοριοποιεί τα πιάτα σε τιμές 7, 10 και 12 ευρώ ενώ τα πιάτα τυριών και αλλαντικών κοστίζουν 8 και 12 ευρώ. Το μενού έχει επιμεληθεί ο Χριστόφορς Πέσκιας και εντυπωσιάζει πλάι στο λιτό αλλά εντυπωσιακό περιβάλλον που έχει επιμεληθεί η ομάδα των Κοκκίνου-Κούρκουλα που σχεδίασαν και το Μουσείο Μπενάκη. Σαν σε κάβα. Αναφορικά με το μενού σας προτείνω ανεπιφύλακτα τις μυρωδάτες γαρίδες tiradito, μαριναρισμένες με lime και σερβιρισμένες πάνω σε κρουστή αλμύρα (χόρτα) που επιλέγω κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί. Την τορτίγια με τσορίθο που όμοιά της βρίσκεις μόνο στην Ισπανία, ενώ η τριλογία φάβα, ταραμοσαλάτα και ο πουρές μπακαλιάρου είναι κάτι διαφορετικό μέσα στην γευστικότητά της. Για κυρίως πιάτο επέλεξα σπαγγέτι άλιο όλιο πεπεροντσίνο με ξύσμα λεμονιού, που μάλλον αποτελεί το κορυφαίο πιάτο του καλοκαιριού (για την Αθήνα). Bon appetit!

Σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο υπόλοιπο του καλοκαιριού και σας υπόσχομαι πως θα σας φέρω εκπληκτικές εικόνες και εμπειρίες από όπου κι αν με βγάλει αυτό το καλοκαίρι. Ελλάδα, Λονδίνο, Παρίσι, Santiago de Compostella μα σίγουρα στο νέο Δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη όπου θα προσπαθήσουμε να φέρουμε τα πάνω κάτω. Οι νέοι επιτέλους στο προσκήνιο..