Αγανακτισμένοι αλλά από την άλλη. Αντίστροφα.

Έχω να δω τηλερόραση ώρες, χρόνια πολλά. Μάλλον μου είναι άχρηστη. Μάλλον έφτασε η ώρα να αλλάξω τον προσανατολισμό των επίπλων (όπως έλεγε ο Τζόι στα Φιλαράκια) και να την χαρίσω σε κάποιον από τους αγανακτισμένους που πορώνονται με τον Λαζόπουλο, τον Κανάκη, τον Πρετεντέρη, τον Αυτιά, τον Χατζηνικολάου, την Τρέμη και όλους αυτούς που πιθανότατα έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Λέω εγώ τώρα. Γιατί εγώ δεν το έκανα. Κι ας έχω λογαρισαμό φοιτητικό, ακόμα ανοιχτό. Θλιβερή ανάμνηση  των εποχών των παχιών αγελάδων. Τότε που πληρώναμε τη λίρα 1,50 και τα βγάζαμε πέρα δύσκολα. Κάνοντας και κανένα μεροκάματο στην pub της γειτονιάς.

Ο Lazopoulos μας εμφάνισε χθες, όλους αυτούς, που αναρωτιέμαι αν έχουν προσφέρει έστω και μια στάλα στη βροχή του ελληνικού πολιτισμού. Και τα έβαλε με τον Μπουτάρη ο μυστακιοφόρος κωμικός, ενώ τόσα χρόνια έβγαζε το σκασμό με το σκάνδαλο του Σαξώνη και τις υπεξαιρέσεις. Μην πληγώσει τον φιλαράκο του, που κάνει τις απλωτές του στη Ραφήνα. Βρε ουστ. Το δυσάρεστο είναι πως ίσως τον συναντήσω στο γάμο μιας αγαπημένης φίλης το καλοκαίρι και δεν ξέρω πως να κρατηθώ. Αν και όσες φορές τον έχω συναντήση είναι θέαμα θλιβερό, οπότε μάλλον θλίψη θα μου δημιουργήσει... 

Όλοι μας αγανακτούμε. Είναι αλήθεια. Όλοι μας πληρώνουμε. Και πολλοί που φταίνε δεν πληρώνουν. Είναι αλήθεια. Όπως ο Lianis. Ο ενορχηστρωτής όλης της μαύρης περιόδου, περιόδου σπατάλης και αποδιοργάνωσης, αυτης της χώρας. Θυμάμαι σαν χθες μερικά καλοκαίρια που ανεβαίναμε στα Πρέσπια και συναντούσαμε τον γιο του (είχαμε βλέπεις κοινούς φίλους) και δρούσε σαν Φλωρινάρχης, σπάταλος και αλαζόνας. Για να μην θυμηθώ και την περίοδο της Υπουργείας του. Με τους αθλητές της ντόπας. Ήμουν με φίλη (πρωταθλήτρια της άρσης βαρών) και μου τα 'λεγε, ένα χαλαρό βράδυ πριν κάποια καλοκαίρια...

Κι εγώ αγανακτώ. Και δικαιούμε να το λέω. Να το φωνάζω. Έχοντας περάσει από τις δημοτικές εκλογές κα έχοντας ζήσει το ανήθικο αλισβερίσι ορσμένων για λίγες θέσεις εργασίας, για λίγα 2μηνα, για λίγα 8μηνα. Κι εσύ να μιλάς για ιδανικά και όχι για δανεικά. Κι εσύ να μιλάς για εξωστρέφεια, μείωση της σπατάλης, αναπροσαρμγή του τρόπου οργάνωσης του δήμου, τιμωρία των υπευθύνων για τις σπατάλες, και όλα αυτά τα καλά για τα οποία σήμερα διαμαρτυρόμαστε αλλά όταν έρθει η ώρα της κάλπης πολλοί θα ξεχάσουν. Όπως σας γράφω και με διαβάζετε.

Σοβαρότητα χρειαζόμαστε σ'αυτή τη χώρα. Και φυσικά έχουν γίνει λάθη. Και θα ξαναγίνουν. Από όλους. Αλλά να μην ξεχνάμε την κυβέρνηση του Βατοπεδίου του Καραμανλή και το ποιοι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. Θέλουμε αλλαγές. Εκλογές δεν αντέχουμε. Ούτε η χώρα. Ούτε κανείς. Στο μέσο ενός καλοκαιριού, φανταστείτε να πάμε σε εκλογές και κυβένρηση αυτοδύναμη να μην προκύψει. Αναταραχές όλο το καλοκαίρι και ξεχνάμε τουρισμό. Ακόμα πιο βαθιά η κρίση.

Επιτέλους ας δείξουμε λίγη σοβαρότητα όλοι. Να διορθώσουμε τα λάθη. Να προχωρήσουμε δυναμικά. 

Και κάτι άλλο: να αποφασίσουμε ως Έλληνες να δουλέψουμε για μια φορά γι'αυτή τη χώρα πρώτα, και μετά για τον εαυτό μας...