Gotham City.

Στην όμορφη συντροφιά μας, το βράδυ της Τετάρτης και ενώ τιμούσαμε όλα τα νηστίσιμα εδέσματα που μυρίζουν Ελλάδα, πέρασε ένα από τα δεκάδες παιδάκια που πουλάνε την πραμάτεια τους, ως αργά τη νύχτα, διασχίζοντας ολόκληρη την πόλη. Οι τέλειοι τουριστικοί οδηγοί. Είναι σε θέση να πληροφορήσουν τον τουρίστα/επισκέπτη της πόλης για το πού γίνεται το καλύτερο πάρτυ, πού συχνάζουν οι πιο ωραίες παρέες και ακόμα πού απολαμβάνεις την καλύτερη θέα της πόλης. Δυστυχώς, αυτό προϋποθέτει φαντασία και τόλμη. Το βράδυ εκείνο, λοιπόν, με γύρισε χρόνια πίσω. Δέκα για την ακρίβεια. Όταν για πρώτη φορά, έθεσα τον εαυτό μου και το χρόνο μου στις κοινωνικές δράσεις. Ονειρευόμουν τότε, πως η συμμετοχή μου στα κοινά, θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την κατάσταση. «Ναι, μου απάντησε, μία φίλη από την παρέα, και μετά θα επιστρέψεις από την Γκόθαμ Σίτι».

Σήμερα, εν μέσω νέων διαπραγματεύσεων για το όνομα των Σκοπίων, για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, για το πρόβλημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος, την ενεργειακή κρίση καθώς και την κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων, όλα μοιάζουν πιο θολά. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προέκυψε και το θέμα της ελεύθερης συμβίωσης. Σαν το ΠΑΣΟΚ και η Εκκλησιαστική ηγεσία. Άλλα λέει ο πρόεδρος/αρχιεπίσκοπος, άλλα λένε οι συνεργάτες του. Εγώ, απλά θα κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου: στην Μεγ. Βρετανία έφτασαν στο σημείο να ενοικιάζουν τις εκκλησίες τους σε μπαρ και εστιατόρια διότι δεν μπορούν να τις συντηρήσουν. Κάποτε και αυτοί, βλέπετε, προσπάθησαν να το παίξουν ηθικοπλάστες και να χαλιναγωγήσουν την κοινωνία. Ώσπου την έχασαν. Απομακρύνθηκαν. Βλέπετε, στη σημερινή Ελλάδα των 600 ευρώ, όταν ένας νέος άνθρωπος θέλει να απογαλακτιστεί και να νοικιάσει το δικό του διαμέρισμα, τα λεφτά δεν φτάνουν. Και είναι και αυτός ο λόγος, πολλές φορές, που οδηγεί τα ζευγάρια να συγκατοικήσουν.

Βέβαια, πρέπει να τονίσω πως δεκάδες ιερείς δίνουν τον αγώνα τους σε μικρές και μεγάλες εκκλησίες, εγχώριες και του εξωτερικού, με έντονο φιλανθρωπικό και καθοδηγητικό έργο, που με ευλάβεια και σεβασμό στον πολίτη βοηθούν τους νεοέλληνες να ζήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια. Βλέπετε στην σύγχρονη Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο, η αξιοπρέπεια είναι αυτό για το οποίο όλοι μαχόμαστε. Και εκεί έγκειται το μεγαλύτερο στοίχημα. Θα καταφέρουμε σε μια κοινωνία που αποσκοπεί στο εύκολο κέρδος, χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, με αυξημένη εγκληματικότητα, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμιά αξία, να μείνουμε πάνω στο δρόμο και όχι στο πεζοδρόμιο; Αν και δεν είμαι θεολόγος, και η σχέση μου με την εκκλησία με πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω όταν «ντυνόμουν παπαδάκι», και στο σήμερα στις επισκέψεις μου στο Άγιο Όρος, επιθυμώ μία εκκλησία που σκοπό έχει να πολεμά την ηθική κατάπτωση της κάθε εποχής. Όπως τότε. Αυτή την εποχή, η ελεύθερη συμβίωση δεν είναι ηθική κατάπτωση. Είναι γεγονός.