20 Ιουλίου 2009

Χωρίς τίτλο.



Είναι πολλές φορές που κάθομαι μόνος στη βεράντα και κοιτώ το βουνό. Αναρωτιέμαι και θλίβομαι από την ματαιότητα της φθοράς του χρόνου. Ο αδυσώπητος ο χρόνος. Ο Θεός ο ίδιος. Στέκει εκεί και μας κοιτά χασκογελώντας. Μοχθούμε για όλα αυτά που έρχονται και φεύγουν. Για την ματαιότητα του μόχθου μας. Για την ανυπαρξία μιας αγάπης που υπάρχει μέσα μας. Την έλλειψη της πραγματικής της υπόστασης. Όπως ακριβώς, όταν περπατάς και σκέφτεσαι. Όταν γελάς και φοβάσαι. Όταν αγαπάς και αγαπιέσαι. Ο χρόνος στέκει εκεί και γελά. Δώσου ολοκληρωτικά, σου λέει. Μια μικρή φωνή σου ζητά να την αγαπήσεις. Να γεμίσεις. Και γελά. Γιατί, όσο δίνεσαι τόσο περισσότερο θα πονέσεις, σου λέει. Δώσου ολοκληρωτικά σε αυτό, που η καρδιά, σου λέει. Σ’ αυτό που το μυαλό αδυνατεί να συλλάβει. Να ζήσει, να δεχθεί. Έχε γεια.

* Ακούω Λουκιανό. Το "'Ενα γουρούνι λιγότερο". Αλλά εγώ εδώ συννεφιασμένος, όπως πριν πολλά χρόνια, μου είχε πει μια άγνωστη στα νησιά, Γιατί τόσο όμορφο αγόρι, έχεις τα σύννεφα πάνω από τα μάτια; Η μόνη που με κατάλαβε, σ'αυτή την 5 λεπτών συζήτηση. Όπως συνήθιζε να λέει Εκείνη, "Δεν είναι φοβερό πως όλοι θα πεθάνουμε;" Το φοβερό καρδιά μου, είναι το πώς θα ζήσουμε αυτό που μας αναλογεί. Γιατί όπως λέει ο Λουκιανός ..και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή.. και μένουν όλα ορφανά.

16 σχόλια:

  1. .....κι η συννεφια χρειαζεται, αν ειναι να ξεπροβαλει μεσα απο τα συννεφα ο ηλιος...ειναι απεριγραπτα ομορφη αυτη η στιγμη...
    Στη φωτο εσυ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η συνεφιά δεν κρατά για πάντα...
    Είναι μια στιγμιαία εναλλαγή όπως είναι όλα τα πράγματα στη ζωή μας, το φώς, η θλίψη, η χαρά, το γέλιο...
    Μα αν κάτι από όλα αυτά λείψει τότε δεν θα ξέρουμε τι πάει να πει ζωή...
    Για αυτό ακόμη και η στιγμιαία συννεφιά χρειάζεται για να μας κάνει να χαρούμε όταν θα ξεπροβάλλει ο ήλιος...
    Καλή εβδομάδα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το φοβερό δεν είναι ίσως ότι θα πεθάνουμε. το φοβερό ίσως είναι πώς τι πόσο προλαβαίνουμε να ζήσουμε. και δη αληθινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μακάρι να ήταν όλα τόσο εύκολα..
    Να ζούμε την κάθε στιγμή πρέπει και να προσπαθούμε μόνο να είμαστε καλά..
    Ο χρόνος περνάει και πίσω δεν κοιτάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συννεφιά του ήλιου η τσαχπινιά. Εγώ στη φωτό. Πρέπει να ζήσουμε τα πάντα. Τίποτα δεν είναι εύκολο. ΓΑΜΩΤΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πέρα απ΄τη ματαιότητα, την ανυπαρξία, την έλλειψη...είναι η ταπεινότητα της σκέψης..με το άτιτλο αυτό κείμενο μου φάνηκε πως την κατέχεις.. (χαίρομαι που σε βρήκα, Νίκο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η μόνη που με κατάλαβε, σ'αυτή την 5 λεπτών συζήτηση. Όπως συνήθιζε να λέει Εκείνη, "Δεν είναι φοβερό πως όλοι θα πεθάνουμε;"

    το φοβερο ειναι το ενστικτο καποιων γυναικων
    καλη εβδομαδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιαααααα πιάσε ένα σοκολατοφιλί...
    Καλύτερα τώρα;

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. τιποτα ευκολο , αλλα οχι και ακατορθωτο , τουλαχιστον ας προσπαθησουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προσπαθούμε!

    Γαμώ γαμώ!

    Εγώ να δεις πόσο χαίρομαι (νέο κορίτσι-στο-τετράγωνο)

    Τα σχόλια είναι άσχετα σε σειρά.

    (αλλά αυτό είναι προφανές)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ένα γουρούνι λιγότερο,
    ένας άνθρωπος περισσότερο.
    ο φόβος να μην γίνεις το γουρούνι
    και η αγωνία να γίνεις πιο άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εγώ απ' τον Λουκιανό κρατάω το "γκομενίτσες ερωτιάρες όλο καμπύλες και καμάρες"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αμάν! Κεφακια κι εσείς!;; Ελάτε να κάμουμε παρέα που ψάχνω φαλτσέτα πρόχειρη και τις έχουν μαζέψει όλες...
    Την καλησπέρα μου και που θα πάει;
    Θα συνέρθουμε. Και τότε; Αλίμονο τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ποιος θέλει να συνέλθει! Valeriana αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: