Pleasure delayer.

Εσύ είσαι κοσμοπολίτης, μου είπε. Σε φοβάμαι. Δεν ξέρω τι να περιμένω. Εσείς είστε ικανοί για τα καλύτερα και τα χειρότερα. Εγώ έμεινα εκεί, να κοιτώ το τσάι μου, ο αχνός του οποίου ανέδυε μέσα στο κατακαλόκαιρο. Προς στιγμήν, ταυτίστηκα με τον κινηματογραφικό Juan Antonio Gonzalo, του Vicky Christina Barcelona. Αυτός, με σκλαβωτική ευθύτητα σηκώθηκε και πρότεινε στις εξαιρετικού κάλους, Rebecca Hall και Scarlett Johansson, να τον ακολουθήσουν για ένα σύντομο Σαββατοκύριακο στο Οβιέδο. Το μόνο που μας λείπει, βέβαια, είναι το αεροπλάνο. Προς το παρόν. Α! Και η Scarlett..

Τον καιρό αυτό, απολαμβάνω το αριστουργηματικό βιβλίο του Κωνσταντίνου Τζούμα. Complete Unknown. Παντελώς Άγνωστος. Ένας καταπληκτικός άνθρωπος ξεδιπλώνεται σ’ αυτό το απολαυστικό βιογραφικό εγχείρημα του Κωνσταντίνου. Είχα την τύχη να βρεθούμε σε κοινή παρέα στο Mommys, της Αθήνας. Μοναδικό εστιατόριο-μπαρ, μοναδικοί άνθρωποι. Μια προσωπικότητα άγνωστη στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Ιδιαίτερα γνωστή, βέβαια, είναι η φωνή του, την οποία και δανείζει σε ραδιοφωνικές -συνήθως- διαφημίσεις. Αυτοί που κατεβαίνουν συχνά πυκνά στην Αθήνα, όλο και θα έχουν ακούσει κάποια από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Τον καιρό αυτό, θα τον ακούσετε στον Εν Λευκώ 87.7 στις 10:00 με 12:00. Το δεύτερο βιβλίο του Κωνσταντίνου, απλά σε σαγηνεύει. Ζηλεύεις τις μέρες και τις νύχτες, που έζησε ο χορευτής/ηθοποιός, την καλύτερη προ-AIDS εποχή, στη Νέα Υόρκη. Stones, Hoffman, Χατζιδάκις και De Niro, είναι μερικοί, μόνο, από αυτούς που έχει συναντήσει στην πολυτάραχη ζωή του στο Big Apple της Αμερικής. Δώστε του τον χρόνο που του αξίζει.
Ο Ιούνιος που πέρασε ήταν εκπληκτικός. Το ταξίδι αστραπή στο Λονδίνο έφερε στις αποσκευές μου μια εκπληκτική ανάμνηση. Τον Hamlet σκηνοθετημένο από τον αριστουργηματικό Michael Grandage και στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον μοναδικό, Jude Law. 100% British posh. Όλες οι ερμηνείες καθηλωτικές, τοποθετημένες επάνω σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή, σαν άλλες μαριονέτες στα χέρια του σκηνοθέτη. Ο πόνος και η οδύνη, που ο πρωταγωνιστής πρέπει να γευτεί προτού κερδίζει τη σοφία που του αναλογεί, είναι ένα ταξίδι. Ο προορισμός αδιάφορος. Το ταξίδι μακρύ. Απολαυστικό και ανεπανάληπτο. Ιδιαίτερα, μάλιστα, σε μια εποχή που οι γρήγορες απολαύσεις έχουν πάρει τη θέση των μεγάλων κατακτήσεων. Οι μεγάλες αναζητήσεις έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Οι πρωταγωνιστές του έργου αποθεώθηκαν. H σκέψη του συγγραφέα εκτινάχθηκε, σε επίπεδο, που και ο ίδιος αρνείται να δεχτεί πως θα μπορούσε.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής μου στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιόνας, δεν θα μπορούσε να λείπει η καθιερωμένη επίσκεψή μου σε ένα από τα πολλά βραβευμένα εστιατόρια που βρίσκονται στο Λονδίνο. Η τσαπερδόνα, αυτή τη φορά, δεν ήταν εκεί. Σειρά, είχε το St John Restaurant, 14ο καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο κατά τον οδηγό του San Pellegrino. “Είσαι σίγουρος, να κάνω κράτηση;», μου είχε πει τηλεφωνικά ο Κλέων. «Το συγκεκριμένο εστιατόριο είναι διάσημο για σπλήνες, έντερα, καρδιές και χοιρινά εντόσθια, ξέρεις». Μα, φυσικά, απάντησα εγώ. Άλλωστε, είμαστε Έλληνες, και τρώμε μαγειρίτσα και τηγανιά. Πράγματι, ο Fergus Henderson και ο Trevor Gulliver, έχουν δημιουργήσει ένα μοναδικό εστιατόριο, που έχει κερδίσει μια μόνιμη θέση στα 50 καλύτερα εστιατόρια του κόσμου. Για αρχή, τα σπαράγγια με λιωμένο βούτυρο και οι καρδιές χήνας μαγειρεμένα με αχλάδι, αριστουργηματικά. Για βασικό πιάτο, τα περιστεράκια με φρέσκο κολοκυθάκι και οι νεροκολοκύθες μαγειρεμένες με ζαμπόν και συκωτάκια από αρνάκι, ανταγωνίζονται με αριστουργηματικό τρόπο. Απλά, δεν ξέρεις τι να πρωτοδοκιμάσεις! Για το τέλος, άφησα το σορμπέ λεμονιού με μια σταγόνα σπάνιας βότκας, που σε απογειώνει στον ουρανό του London Eye. Λίγο προτού αποχωρήσεις. Και ξανα-ερωτευτείς. Μάλιστα, με την ολοκλήρωση του δείπνου και αφού αγόρασα ένα T-Shirt με σήμα το γουρουνάκι, ήμουν απόλυτα έτοιμος για τα ποτά που ακολούθησαν στο Milk and Honey του Soho. Ξεσάλωμα.
Στη συνέχεια, ο πρώτος μήνα του καλοκαιριού, είχε Παρθενώνα. Τα εγκαίνια του ομορφότερου μουσείου στον κόσμο (κι αυτό είναι δικό μου συμπέρασμα) ήταν ανάλογα της λαμπρότητας του αποτελέσματος. Μοναδικά κτισμένο αριστούργημα, αναδεικνύει την ομορφιά του περιεχομένου και αρμόζει να στέκεται στους πρόποδες του Αρχαίου Λόφου. Οι διασημότητες πολλές. Ο ντόρος μεγάλος. Τα φώτα του παγκόσμιου γίγνεσθαι επικεντρωμένα στο κέντρο του κόσμου. Παραφράζοντας τα λόγια του μεγάλου Γουώρχολ «εάν η κοινωνία που ζεις δε σου κάνει, χτίζεις δίπλα της τη δική σου», εμείς χτίσαμε αυτό το Μουσείο. Πραγματικό στολίδι.
Κλείνοντας την στήλη αυτού του μήνα, ο ταχυδρόμος θα σας αφήσει με ένα Dog Point Section 94 και ένα Fruits of the Forrest. Το πρώτο είναι ένα Sauvignon Blanc του 2007, το δεύτερο ένα εκπληκτικό απόλυτο καλοκαιρινό cocktail του Τέλη Παπαδόπουλου. Όπως, χαρακτηριστικά αναφέρει ο Sommelier Γαλανός (krasiagr.blogspot.com), το κρασί αυτό είναι καθαρό μέτριο λεμονοπράσινο με μύτη καθαρή έντονη πλήρως εξελιγμένη με αρώματα άσπρων λουλουδιών, κίτρου, lime, φραγκοστάφυλου και ζυμών χαρακτηριστικό της 18μήνης παραμονής του με τις οινολάσπες μέσα σε δρύινο Γαλλικό βαρέλι. Με στόμα ξηρό, μέτρια+ οξύτητα, αλκοόλ 13,5%, σώμα μέτριο+, μέτριας+ έντασης και αρώματα πράσινου μήλου, ξύσμα λεμονιού, κίτρου φρούτα του πάθους νότες βανίλιας αλλά και κάποιες μεταλλικές(νότες). Επίγευση μέτρια+, πολύ καλή ποιότητα, έτοιμο για κατανάλωση και για τα επόμενα 3-4 χρόνια. Για όσους δεν κατάλαβαν, το κρασί είναι απλά εκλπηκτικό. Το cockt(έλης)ail από την άλλη, με τη vodka, τη φράουλα, το βατόμουρο και το μαύρο μούρο, να αναμειγνύονται σιρόπι ζάχαρης χυμό lime σε εκτινάσσει. Όπως, περιγράφει ο Τέλης, σε ένα σέικερ βάζουμε τα strawberry, raspberry, blackberry. Τα πολτοποιούμε με το γουδοχέρι πολύ καλά. Προσθέτουμε ketel one vodka, lime juice, sugar syrup. Xτυπάμε καλά ολα τα υλικά, αδειάζουμε το ποτό σε ένα ποτήρι μαρτίνι το οποίο πριν έχουμε βουτήξει χείλος του σε σιρόπι ζάχαρης και έπειτα σε πολύ ψιλοκομμένα ροδοπέταλα. Δοκιμάστε το.Trust the postman.

Καλή εβδομάδα!

*PS. Όχι πείτε μου, δεν λατρεύετε αυτή τη Βρετανική προφορά της Lilly Allen?
(Libre, July 2009)