Πέρασα εκεί μάλλον από τους δύο πιο σημαντικούς μήνες της ζωής μου. Με άλλαξαν.
Γνώρισα ανθρώπους ανεπανάληπτους. Έκανα φίλους καρδιακούς.
Έναν πολιτισμό ανθρώπινο με όλη τη σημασία της λέξης. Έζησα συμπεριφορές και καταστάσεις που εύχομαι να ζήσουν όλοι οι συμπατριώτες μου μήπως και κάνουμε τη χώρα μας καλύτερη. ΚΑΛΥΤΕΡΗ!
Στις δύσκολες στιγμές που περνάνε το μυαλό μου είναι συνέχεια εκεί...
Μέσα στη σκληρότητα της Μέρκελ, τιςεικόνε από την Ιαπωνία, τη σκέψη της ασημαντότητάς μας στο σύμπαν, την ανοησία κάποιων εγχώριων, αυτή η εικόνα καταστροφής μας πάει χρόνια πίσω. 60 για την ακρίβεια...
Ας ελπίσουμε πως όλα θα περάσουν, σαν σε κακό όνειρο...
Θα περάσουν. Αλλά όχι οι μνήμες και ο πόνος. Όχι το δικό μας συναίσθημα που τόσο μακριά ακόμα είμαστε συγκλονισμένοι και φοβισμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι και γρήγορα.. είμαστε τόσο αδύναμοι σε τέτοιες περιπτώσεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι τόσο ασύλληπτη η δύναμη και η κυριαρχία της φύσης. μα τόσο ασύλληπτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήθλιβερο αλλα πιο θλιβεροι εδω καποιοι χαζοι δημοσιογραφοι που ειπαν πολλες μαλακιες
ΑπάντησηΔιαγραφή